Abstract:

Sanat eserinin oluşturulmasında sanatkârın yazı’nın gerçekliğine eklemlenip kendi içindeki söz’den kopuşu söz konusudur. Dolayısıyla bütün edebi eserlerde sanatkâra özel bir başka’lık alanı belirir ve bu başka’lık da eserin niteliğine/niceliğine göre sistemleştirilir. Sanatçı da oluşturacağı ürünün işlevi ve türü ile paralel olarak bu sistemin sunucusu ve baş aktörü konumuna yükselir. Başka’lık alanında sanatkâr, farklı olanı yapmaya çalışma noktasında kuruluşun imkânlarından kabiliyetleri ölçüsünde yaralanacaktır. Günümüz şairlerinden Haydar Ergülen de şiirlerinde kendini avlamaya çalışan şair olarak şiirsel özneyi öteki-ben’lerle çoğaltır. Egoist bir ben kurgusundan sıyrılmaya ve kendilik bilincine sahip olmaya çalışan şair ben’in farklı görünümleri ile Ergülen şiirinde karşılaşırız. Şair için şiirsel eyleminin merkezinde yer alan bu tavır şiirine bakışta ve şiirini yorumlamada bize farklılıklar içinde olağanüstü bir alan da sunmaktadır. Böylelikle ben’den öteki’ne ötekinden de kendilik bilincine ulaşmaya çalışan şairin şiirindeki bu döngüselliğin farklı yönlerini çalışmamızda irdelemeye çalıştık.

Keywords: