Abstract:

 Bu çalışmanın temel konusu, bireylerin ülkemizdeki yaygın ve örgün din eğitimiyle ilgili değerlendirmelerinin dindarlık düzeyleriyle ilişkisini analiz etmektir. Bu amaçla, İSMEK’e devam eden kursiyerlerin, İSMEK’teki eğitimleri öncesinde aldıkları din eğitimi ile dindarlık düzeyleri arasındaki ilişki ve katılımcıların bu konudaki düşünceleri yaygın ve örgün din eğitimi açısından ele alınmıştır. Belirlenen çerçevede İSMEK özelinde yaygın ve örgün din eğitimi bağlamında yetişkinlerin dinle ilişkisi, İSMEK dışında aldıkları din eğitimine ait değerlendirmeleri, din eğitimi faaliyeti yürüten kurumlara ilişkin yaklaşımları ve Türkiye’de yaygın ve örgün din eğitimi faaliyetleri hakkındaki düşünceleri çeşitli değişkenler bağlamında tespit edilmesi amaçlanmıştır. Çalışmanın evreni İSMEK’e devam eden tüm kursiyerler olup rastlantısal örnekleme yoluyla seçilen 202 kursiyer örneklem olarak alınmıştır. İstanbul’da araştırma için seçilen muhitler olan Avcılar, Bakırköy, Başakşehir, Kadıköy, Ümraniye, Üsküdar, Beylikdüzü, Silivri ve Yakuplu’da gönüllülük esası üzerine, araştırmacı tarafından dindarlık ölçeği ve anket uygulaması yapılmıştır. Sonuç olarak dindarlık düzeyinin öznel dindarlık algısına, ibadetleri yerine getirmek için sahip olunan bilgi düzeyine, din eğitiminin en etkili düzeyde alındığı yer değişkenine, din eğitiminin alınacağı en uygun yer değişkenine göre istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık gösterdiği saptanmıştır. Dindarlık düzeyinin Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi dersinin devlet okullarında zorunlu verilmesinde ve devlet okullarında seçmeli din dersinin varlığı değişkenine göre karşılaştırılmasında da etkili olduğu gözlenmiştir. Bütün bunlarla birlikte çalışmada elde edilen en önemli sonuçlardan birisi de, dini düşünce ve yaşantıda en etkili unsur ve din eğitiminin en etkili düzeyde alınan yerin aile olduğu yaklaşımıdır.

Keywords: