Özet:

Bu çalışma, ikinci dili edinme yeteneği ile dilin kullanıldığı toplumun doğası arasında bağlantı kurmayı hedeflemektedir. Araştırmacı, fikrini, Türk toplumunda Arapça kullanım ihtiyaçları göz önünde bulundurularak, ana dili Türkçe olanlara Arapça öğretimi örnekliği üzerinden uygulamaya çalışmaktadır. Arapçayı öğretmek, ister Arap toplumunda, isterse başka bir toplumda olsun, kullanımının gerçekliği üzerinde durmayı gerektirdiğinden, bu çalışma Türkçe ve Arapça arasında iki dilli paralel bir derlemin nasıl kurulacağına ve nasıl işleneceğine dair sistematik bir vizyon sağlamayı, daha sonra Avrupa Ortak Dil Referans Çerçevesi kriterleri (CEFR) rehberliğinde, Arapça öğrenen Türk toplumuna en uygun temel Arapça kelime ve dil yapılarını ortaya koyup, bu derleme işlemeyi amaçlamaktadır. Çalışma, bir yandan dil bilimin yazılı literatürüne, diğer yandan eğitim dil bilimine dayalı olarak, dilin gerçekte göründüğü forma göre, dilsel olguları incelemek ve bunları nicel ve nitel olarak ifade etmekle ilgilenen betimleyici yaklaşıma bağlı kalmıştır. Çalışma, çeşitli seviyelerdeki Arapça eğitim müfredatı ile Türk öğrencinin yaşadığı [Arap olmayan] ortam arasındaki mesafeyi ele almayı hedeflemektedir. Şöyle ki öğrenci kendini, bulunduğu toplumda garip görülen veya nadiren kullanılan birçok kelime, üslup ve yapıyı öğrenmek zorunda hissetmekte, bu ise, öğrendiği dilde pratik yapma ve ustalaşma yeteneğini olumsuz bir şekilde etkilemektedir. Araştırma, Türkçe ve Arapça arasında paralel dilsel bir derlemin geliştirilmesi ve materyallerin ana dili Türkçe olanlara Arapça öğretmek amacıyla işlenmesinin gerekliliği, ikinci dil olarak Arapça öğretiminde nasıl kullanılacağına dair sistematik bir tasavvur sunulması, bu derlemin eğitim-öğretim sürecinde harcanan zaman ve emekten tasarruf etmede, eğitim

Anahtar Kelimeler: