Şiirin iskeletini oluşturan mûsîkî, vezin, kafiye, redif gibi öğeler esâsta güzel söyleyebilme gayretinin bir tezâhürüdür. Divan Edebiyatı’nın olgunluk devresi sayılan XVI. yy.ın Osmanlı sahasındaki en büyük şairlerinden olan Bâkî’nin kasidelerinde genel anlamda dönemin karakteristik özelliklerinin tümünü görebiliyoruz: Göz için kafiye geleneğini, kafiyenin yer aldığı kelimelerin Arapça ve Farsçadan etkilenme derecelerini, yabancı bir veznin uygulanırken tercihin Türk Dili’ne daha uygun kalıplardan seçildiğini... Özelde ise şair Bâkî’nin psikolojisini görebiliyoruz.
Benzer Makaleler | Yazar | # |
---|
Makale | Yazar | # |
---|