Özet:

İnsan, varlığın karşısında kendi varlığını ortaya koyabilmek için keşif ve icatlar yapmanın yanı sıra sanatla da ilgilenmiştir. İnsanlığın bu bağlamda ilk sanat eserlerini de dil vasıtasıyla ve “şiir” yoluyla verdiği bilinmektedir. Şiirler; hem şairinin “öz” ünü dolayısıyla da şiirin üretildiği bağlamı vermişler, hem de özün tesiriyle şekillenen “biçim” özellikleriyle dikkat çekmişlerdir. Şairin genetik özellikleri, yetiştiği ortam, okuduğu kitaplar, esinlendiği kişi ve olaylar, yaşadığı zaman dilimi gibi pek çok unsur onun “öz” ünü oluşturur. Dile getirilen her şeyin “söylem” olarak değerlendirilebileceği göz önünde bulundurulduğunda şiirler, şairin özünün görünür hale gelmiş varlığı olarak, söylem çözümlemesi için zengin birer kaynak olmaktadır. Orijinal olana, öze, ulaşmak için dilin kullanım özelliklerinden hareket etmek de nesnel bir tutum olarak görülmektedir. Bu çalışmada Attila İlhan’ın “hu” adlı şiiri Doğan Aksan’ın şiirlerde uyguladığı dil bilimsel yöntemle incelenmiştir. Nesnel tutumu oluşturmak adına çözümlemede yalnızca metin içi kullanımlardan, dil özelliklerinden hareket edilmiş; bu alanlardan elde edilen veriler şairin hayatı ve eserleriyle sonuç bölümünde ilişkilendirilmiştir.

Anahtar Kelimeler: