Özet:

Amaç: Pankreatik yağlanma, pankreas parankiminde yağ birikimidir. Bazı inflamatuar süreçlere ve fibrozise yol açarak diyabet, malignite, pankreatit gibi hastalıkların prognozunda etkili olabileceği ve hatta pankreasla ilgili hastalıkların gelişiminde etiyolojik rol oynayabileceği öne sürülmektedir. Pankreatik yağ birikiminin yaşla, cinsiyetle ve obeziteyle artış gösterdiği düşünülmektedir.  Ancak literatürde pankreas yağlanması ile ilgili sınırlı sayıda çalışma mevcuttur. Bu çalışmada pankreas yağlanmasının; yaş, cinsiyet, subkutan yağ doku kalınlığı, visseral yağ doku kalınlığı ve hepatosteatoz ile ilişkisini araştırmak amaçlandı. Yöntemler: Araştırmaya; bilinen pankreas hastalığı ve diabetes mellitus öyküsü bulunmayan, üriner sistem taşı araştırılması amacıyla tomografi incelemesi yapılan 100 olgu dahil edildi. Retrospektif olarak yeniden değerlendirilen tomografi görüntüleri üzerinden pankreas parankim dansitesi, visseral ve subkutan yağ doku kalınlıkları ölçüldü. Eşlik eden hepatosteatoz varlığı araştırıldı. Bulgular: Çalışmaya dahil edilen 100 olgunun %54’ünde pankreatik yağlanma saptandı. Pankreatik yağlanma olan ve olmayan olgular karşılaştırıldığında; cinsiyet ve subkutan yağ doku kalınlığı açısından fark yoktu (sırası ile p=0,115 ve p=0,511). Pankreas yağlanması yaş ve visseral yağ doku kalınlığı arttıkça istatistiksel olarak anlamlı şekilde artmıştı (sırası  ile p=0,001ve p = 0,001). Pankreatik yağlanması olan olgularda karaciğer yağlanması insidansı %42 olarak bulundu. Sonuç:  Bulgularımıza göre; yaş ve visseral yağ doku kalınlığı arttıkça pankreas yağlanması da artış göstermiştir. Bu nedenle visseral yağ doku kalınlığı artmış, ileri yaştaki olgular pankreas yağlanması açısından da araştırılmalıdır.

Anahtar Kelimeler: