Özet:

PMMA polimere kendini onarma özelliği kazandırmak amacıyla, polimer solüsyonu içine üç farklı konsantrasyonda (1, 3, 5 % wt. ) Mikro Küreler (MK), eklenmiştir. Formaldehit reçine duvarlı MK’lerin içi, kendini onarma sıvısı olarak kullanılan, Glycidyl Methacrylate (GMA) dolu olarak üretilmiştir. MK’ lerin 1 % wt. oranında PMMA solüsyonuna eklenerek PMMA/MK kompozitin üretilmesinin bu kompozitin mekanik özelliklerini geliştirdiği tespit edilmiştir. Bu amaçla, nanotüp ve nanolevha olmak üzere, iki farkli kil nanopartikül, PMMA/MK yapıya takviye edilmiştir. Atom Transfer Radikal Polimerizasyonu (ATRP) yöntemi ile canlı PMMA/MK/HNTs ve PMMA/MK/MMT nanokompozitlerin üretimi sağlanmıştır. Mekanik özelliklerde oluşan değişimleri incelemek amacıyla, PMMA/MK yapıya, 1, 3, 5 % wt.  olmak üzere, üç farklı konsantrasyonda, Halloysite kil nanotüp (HNTs) ve Montmorillonit kil nanolevha (MMT) takviyesi yapılmıştır. Nanokil takviyeli PMMA/MK nanokompozitde, dışardan gelen çevresel faktörler nedeniyle oluşan mekanik hasar ardından, polimer nanokompozitin, kendini onarması sağlanmıştır. Shore D sertlik deneyi, çentiksiz Izod darbe deneyi, 3-nokta eğme deneyi ve basma deneyi standartlarının gerektirdiği geometriye uygun şekilde, nanokompozit örnekler üretilmiştir. PMMA/MK/HNTS ve PMMA/MK/MMT nanokompozit örneklerin, mekanik özelliklerinde oluşan değişimler, PMMA polimerin mekanik özelliklerinde oluşan değişimler ile karşılaştırılmıştır. Nanokompozitin, oluşan hasarı onararak, ilk haline dönmesini sağlamak için, mikroküreler kullanılmıştır. Mekanik hasar ardından oluşan, kendini onarma işlemi sonrasında, nanokompozit örneklerin eğme dayanımındaki değişim mukayeseli olarak incelenmiştir.

Anahtar Kelimeler: