Amaç: Ülkemizde selektif mutizm (SM) tanılı çocukların sosyodemografik ve klinik özelliklerine dair veriler sınırlıdır. Bu araştırmada bir çocuk hastanesinde takip ve tedavi edilen SM’li çocukların sosyodemografik ve klinik özelliklerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Bir çocuk hastanesi çocuk ve ergen psikiyatri polikliniğinde takip ve tedavi edilen 51 SM’li hastanın tıbbi kayıtları retrospektif olarak incelendi. Hastaların ve ailelerinin yaş, eğitim düzeyi, aile özellikleri, tıbbi öyküleri, klinik özellikleri, tedavi yöntemleri ve takip süreçleri gibi sosyodemografik ve klinik veriler değerlendirildi. Bulgular: SM tanılı olguların %50,9’u (n=26) kızlardan, %49,1’i (n=25) erkeklerden oluşuyordu. Olguların yaş ortalaması 6,5 (minimum: 4 yaş, maksimum: 12 yaş) yıl ve %47,1’inin (n=24) ilkokul 1. sınıf oldukları tespit edildi. Okul durumu, özgeçmiş, soygeçmiş, konuşmadığı ortamlar, kontrol muayeneye devam etme durumları ve yaşları açısından erkekler ve kızlar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık saptanmadı (p>0,05). Olguların %76,5’inin (n=39) en az bir eşlik eden psikiyatrik tanı aldıkları ve en sık görülen psikiyatrik komorbiditenin sosyal fobi olduğu bulundu. Olguların %58,6’sının (n=17) Fluoksetin kullandıkları, %10,3’ünün (n=3) davranışçı müdahale yöntemleriyle tedavi altında oldukları saptandı. Sonuç: Çocukluk başlangıçlı diğer psikiyatrik bozukluklara kıyasla SM hakkında ülkemiz çocuklarında sınırlı araştırma yapılmıştır. Bu çalışmadan elde edilen veriler SM’yi daha iyi anlamamıza, SM’nin erken teşhisine ve gelecek sağlık politikalarına yön vermeye katkıda bulunabilir.
Purpose: Data on the socio-demographic and clinical characteristics of children with selective mutism (SM) in our country is limited. This study aims to study the sociodemographic and clinical characteristics of SM children followed and treated in a child’s hospital. The medical records of the 51 SM patients followed and treated in a child and adolescent psychiatric clinic in a child hospital were retrospective examined. Sociodemographic and clinical data of patients and their families, such as age, education level, family characteristics, medical history, clinical characteristics, treatment methods and follow-up processes, were evaluated. Results: 50.9 percent of SM diagnosed occurrences consisted of girls (n=26) and 49.1 percent (n=25) of men. The average age of cases was 6.5 (minimum: 4 years, maximum: 12 years) years and 47.1% (n=24) were primary school 1st class. There is no statistically significant difference between school status, resume, non-speaking environments, the conditions of continuing the control examination and the age of men and girls (p>0,05). 76,5% of cases (n=39) received a psychiatric diagnosis accompanied by at least one and the most common psychiatric comorbidity was social phobia. 58.6 percent of cases (n=17) were treated with fluoxetine and 10.3 percent (n=3) were treated with behavioral intervention methods. Result: In comparison with other psychiatric disorders from early childhood, limited research has been done in children of our country about SM. The data obtained from this study may contribute to better understanding of SM, early diagnosis of SM and future health policies.
Alan : Sağlık Bilimleri
Dergi Türü : Uluslararası
Benzer Makaleler | Yazar | # |
---|
Makale | Yazar | # |
---|