Özet:

Amaç: Spontan intraparenkimal hematomlarda tedavi yaklaşımlarının değerlendirilmesi. Materyal ve Metot: Nöroloji ve Nöroşirurji kliniklerine bir yıl boyunca başvuran on dokuz ( Nöroloji 9, Nöroşirürji 10 ) spontan intraparenkimal hematomlu ( SİPH ) hastanın konservatif veya cerrahi tedavilerinin retrospektif analizi yapıldı. Bulgular: Nöroloji kliniğine başvuran 9 olgunun 6’sı erkek, 3’ü ise kadındı. Ortalama yaş 64.5 (48-76 yaş). idi. Başvuru sırasında 4 olgunun Glasgow Koma Skoru (GKS) 14-15, 5 olgunun ise 7 ve altı idi. Hematom hacmi ortalama 16.1 cc (2.5-45.5 cc) idi. Başvuru GKS’u 14-15 olan 4 olgu Glasgow çıkış skoru (GOS) 4 veya 5 ile taburcu olurken; GKS’u 7 ve altında olan 5 olgunun hepsinin GOS’u 1 idi. Nöroşirürji kliniğine başvuran 10 olgunun 6’sı erkek, 4’ü ise kadındı. Ortalama yaş 60.3 (47-73 yaş) idi. Başvuru sırasında 4 olgunun GKS’u 9-12, 6 olgunun ise GKS’u 3-7 arasındaydı. Hematom hacmi ortalama 96.5 cc (56-248 cc) idi. Giriş GKS’u 9-12 arasında olan 4 olgudan 3’ü GOS 5 ve 1 olgu GOS 4 olarak taburcu edildi. GKS’u 3-7 arasında olan 6 olgudan üçünün GOS’u 3 veya 2, ikisinin GOS’u 1 idi. Diğer hasta postop. 7. ayda pulmoner emboli gelişmesi nedeniyle öldü. Sonuç: İntraparankimal hematomların konservatif tedavilerinin planlanmasında ve düzenlenmesinde amaç; kan basıncının kontrolü, intrakranial basınç ve serebral perfüzyon basıncının düzenlenmesi normovolemik tutulması ve epileptik (konvulsif) nöbet proflaksisi olmalıdır. Cerrahide ise amaç; hematomun kitle etkisini azaltmak ve potansiyel olarak sekonder beyin hasarınınaza indirilmesi olmalıdır. Hastanın nöroşirürji ve nöroloji kliniklerince beraberce değerlendirilmesinin ve oluşturulacak ortak tedavi protokollerinin hastalara daha yararlı olacağı düşünülmektedir

Anahtar Kelimeler: