Abstract:

Amaç: Spontan intraparenkimal hematomlarda tedavi yaklaşımlarının değerlendirilmesi. Materyal ve Metot: Nöroloji ve Nöroşirurji kliniklerine bir yıl boyunca başvuran on dokuz ( Nöroloji 9, Nöroşirürji 10 ) spontan intraparenkimal hematomlu ( SİPH ) hastanın konservatif veya cerrahi tedavilerinin retrospektif analizi yapıldı. Bulgular: Nöroloji kliniğine başvuran 9 olgunun 6’sı erkek, 3’ü ise kadındı. Ortalama yaş 64.5 (48-76 yaş). idi. Başvuru sırasında 4 olgunun Glasgow Koma Skoru (GKS) 14-15, 5 olgunun ise 7 ve altı idi. Hematom hacmi ortalama 16.1 cc (2.5-45.5 cc) idi. Başvuru GKS’u 14-15 olan 4 olgu Glasgow çıkış skoru (GOS) 4 veya 5 ile taburcu olurken; GKS’u 7 ve altında olan 5 olgunun hepsinin GOS’u 1 idi. Nöroşirürji kliniğine başvuran 10 olgunun 6’sı erkek, 4’ü ise kadındı. Ortalama yaş 60.3 (47-73 yaş) idi. Başvuru sırasında 4 olgunun GKS’u 9-12, 6 olgunun ise GKS’u 3-7 arasındaydı. Hematom hacmi ortalama 96.5 cc (56-248 cc) idi. Giriş GKS’u 9-12 arasında olan 4 olgudan 3’ü GOS 5 ve 1 olgu GOS 4 olarak taburcu edildi. GKS’u 3-7 arasında olan 6 olgudan üçünün GOS’u 3 veya 2, ikisinin GOS’u 1 idi. Diğer hasta postop. 7. ayda pulmoner emboli gelişmesi nedeniyle öldü. Sonuç: İntraparankimal hematomların konservatif tedavilerinin planlanmasında ve düzenlenmesinde amaç; kan basıncının kontrolü, intrakranial basınç ve serebral perfüzyon basıncının düzenlenmesi normovolemik tutulması ve epileptik (konvulsif) nöbet proflaksisi olmalıdır. Cerrahide ise amaç; hematomun kitle etkisini azaltmak ve potansiyel olarak sekonder beyin hasarınınaza indirilmesi olmalıdır. Hastanın nöroşirürji ve nöroloji kliniklerince beraberce değerlendirilmesinin ve oluşturulacak ortak tedavi protokollerinin hastalara daha yararlı olacağı düşünülmektedir

Keywords: