Abstract:

Osmanlı Devleti’nde Batılı anlamda resim sanatı örnekleri ve bunların sergilenmesi kültürü, 19. yüzyıl ortalarına kadar inmektedir. Osmanlı tebaasının avangartları ile hayatlarını İstanbul’da sürdüren yabancıların ilgi odağına oturan sergiler, 20. yüzyıl başına kadar değişik konseptlerde izleyicisi ile buluşmuştur. Beyoğlu/Pera sokaklarında Avrupa’daki benzerleri gibi ürünler satan mağazaların vitrinlerinde alıcılarını bekleyen resimlerin, geniş sergi salonlarına taşınması 1900 başında hız kazanır. Bu bağlamda, 1901 yılında Beyoğlu/Pera’da düzenlenen ilk büyük sergide 150’nin üzerinde eser teşhir edilir. 1902’de 325 ve 1903’te ise 280 civarında yapıt İstanbul’da izleyicileri ile buluşur. Bunlar, Batılı anlamda resim sanatının yeni yeni filizlendiği yıllar için azımsanamayacak rakamlardır. 1902 sergisi diğer iki sergiye göre sanatçı ve eser sayısı bakımından öne çıkmaktadır. Eser çeşitliliği resim, heykel ve gravür üçgeninde şekillenmiştir. Henüz siyasi otorite ve İstanbul’un yerli sanatseverlerinin hazır olmadığı nü çalışmalar için de erkendir. İlk nü eser ile tanışmak için 1921 yılında gerçekleştirilecek olan Galatasaray Sergisi’ni beklemeleri gerekecektir. Beyoğlu/Pera sergilerini ziyaret edenlerin şansı ise Fausto Zonaro, Joseph Warnia-Zarzecki, Salvator Valeri gibi yabancı; Ahmed Ali Paşa, Halil Paşa, Osman Hamdi, Yervant Osgan ve Ömer Adil Bey gibi yerli üstatların üretken dönemlerine tanıklık etmeleridir.

Keywords: