Eğitimde temel hedefimiz düşünmeyi hilen insanlar yetiştirmektir. Çocuk bizim yansımamızdır. Çocuğun Türkçe 'si etrafında ki İnsanlar tarafından niteliklendirilir. Çocuk anlamlı bir dille kendini ifade eder. Çocukluk döneminde çocuğu başka biriyle özdeşleştirmek çok önemlidir. Temel olduğu düşünülse de pedagojik değildir. İnsanlık tarihi kadar eski olan çocukluk tarihi bilinmeyen bir dünya olsa da kolayca anlaşılabilir. Ulusal kimlikler farklı olsa da ortak temel bir temel vardır, o da insandır. Edebiyat, özgün duyarlılığı ve insan boyutlarını tanımamızı sağlayan estetik bir eğitim sürecidir. Çocuk merkezli yaklaşımların ortaya çıkması sonucunda çocuk edebiyatı ve sanatı için bir zemin oluşturulmuştur. 19. yüzyılın ilk yarısında çocuk edebiyatı kavramının doğuşu ve sözlü çocuk edebiyatı yazılı edebiyata dönüşümü hızlandırmıştır. Edebiyat dilin en etkin kullanıldığı alandır. Duygusal ve düşünsel gücün gelişimi ve dengelenmesi edebiyat ve dile bağlıdır. Çocuğa göreliğin ölçüsünü dil ve anlatım belirler. Çocuk edebiyatı hafife alınmamalıdır. Bu , çocukları ciddiye alan yazarların işidir, böylece çocuk kitapları yazılmaya başlanmıştır. 19. yüzyılda çocuk öykü ve romanlarında; küçük okurların din duygularını geliştiren, ahlaki davranışlar kazandıran karakterini sağlamlaştıran eserlerden daha ziyade onların coşku, serüven eğlenme ve gülme gibi gereksinimlerini karşılayan eserlere öncelik verilmiştir. Çocuk edebiyat! kültürü içinde en duyarlı yaklaşım "çocuğa görelik" ilkesi He belirlenir. Kriteri ise çocuk bakışıdır. Çocuğu geleceğe hazırlayan, gerçeği dolaylı olarak anlatan masaldır. Çocuk için masal hayal dünyasında oynanan bir oyundur. Çocuksu bir anlatımla masalla özdeşledir, masalı yaşarlar.
Our main objective in education is to educate people who are tricked to think. The child is our reflection. The child’s Turkish is attributed to people around. The child expresses himself in a meaningful language. It is very important to identify the child with someone else in childhood. It is not pedagogical, but it is not pedagogical. The history of childhood, which is as old as human history, is an unknown world, but it can be easily understood. Although national identities are different, there is a common fundamental basis, it is human. Literature is an aesthetic training process that allows us to recognize the original sensitivity and human dimensions. As a result of the emergence of child-centric approaches, a foundation for children's literature and art was created. 19th. In the first half of the century, the birth of the concept of children's literature and oral children's literature accelerated the transformation into written literature. Literature is the most effective language. The development and balance of emotional and mental power depends on literature and language. The size of the relativeity to the child is determined by language and narrative. Children’s literature should not be underestimated. This is the work of writers taking children seriously, so children's books have begun to be written. In the 19th century, children's stories and novels were given priority to works that meet their needs, such as enthusiasm, fun and laughter, rather than works that develop the religious feelings of the little readers, which strengthen the character of moral behaviour. Children’s Literature ! The most sensitive approach in the culture is determined by the principle of "parallelity to the child". The criterion is the child’s look. It is a fairy tale that prepares the child for the future, indirectly telling the truth. It is a game that is played in the fantasy world for the child. A child is a story, a story, a story, a story.
Alan : Eğitim Bilimleri
Dergi Türü : Ulusal
Benzer Makaleler | Yazar | # |
---|
Makale | Yazar | # |
---|