Özet:

Amaç: Bu çalışmanın amacı, iş gücünün düzenli olarak arttığı egzersiz testinde kalp atım hızı-iş gücü ilişkisinin egzersizin aerobik ve anaerobik bölgelerinde verdiği cevabı inceleyerek kalbin etkin kullanım durumunu belirlemektir. Gereç ve Yöntem: Toplam 37 sedanter erkek denek şiddeti düzenli artan yüke karşı (15W/dk) yapılan egzersiz testine katıldılar. Egzersiz sırasında, kalp atım hızları polar kalp saatiyle solunum parametreleri spirometre ile ölçülüp kaydedildi. Aerobik-anaerobik metabolizma değişim bölgesi olan anaerobik eşik (AE) non-invazif olarak solunum-iş gücü ilişkisiyle hesaplandı. Eşleştirilmiş t-testi istatistiksel analiz için kullanıldı ve p<0.05 anlamlı kabul edildi. Bulgular: Egzersiz sırasında kalp atım değerleri istirahatten ısınmaya (79.8±1.4 atım/dk - 104.2±1.9 atım/dk) kadar %30 luk artış gözlendi. Kalp atım hızı ısınma dönemi ile AE (104.2±1.9 atım/dk - 148.3±2.1 atım/dk) arasında (yani aerobik egzersiz bölgesinde) %42' lik artış gösterdi. Wmax' daki kalp atım sayısı (189.7±1.9 atım/dk) ısınma dönemine göre %82, AE'ye göre ise %27' lik artış gösterdi. Aaerobik egzersiz bölgesinde iş gücü değişimi ile kalp atım hızı değişiminin oranı ortalama 2.3±0.08 olup, anaerobik egzersiz bölgesinde ise ortalama 1.9±0.07' ye düşmüştür (%18'lik) (p<0.05). Sonuç: Şiddeti düzenli olarak artan yüke karşı yapılan egzersiz testi sırasında kalp atım hızı ile üretilen iş gücü arasındaki ilişki metabolizmaya bağlı değişiklik göstermekte olup kalbin etkinliği anaerobik bölgede üretilen iş gücüne oranla azalma göstermektedir. Bu ise aerobik kapasitesi düşük olan bireylerin değerlendirilmesinde önemli bir kriter olarak kullanılabileceğini göstermektedir.

Anahtar Kelimeler: