Görüntüleme
35
İndirme
13
Haçlıların, haçlı seferlerini başlatmalarının en önemli itici güçlerinden birisi Peçenekler, Selçuklular ve Çaka Beyliği (1081-1093) tarafından sürekli sıkıştırılan Bizans Devleti’nin Batı’dan istemiş olduğu yardımdır. Ancak Bizans Devleti, Batı’dan bu yardımı isterken düşüncesi çok farklıydı. Onlar, haçlılardan paralı asker olarak yararlanabileceklerini, Selçuklulara karşı kaybetmiş oldukları toprakları onlar sayesinde yeniden elde edebileceklerini, işleri bittiğinde de haçlıların ülkelerine geri döneceklerini düşünüyorlardı. Yaşanan hadiseler, haçlıların Anadolu’ya sadece Bizans’a yardım etmek için değil aynı zamanda burada toprak kazanarak, yerleşmeye geldiklerini göstermiştir. Nitekim I. Haçlı Seferi sonrası kurulan haçlı kontlukları haçlıların bu niyetlerinin en bariz göstergesidir. Ayrıca onların düzenlemiş olduğu her sefer Bizans İmparatorluğu’nun parçalanması süreci haline gelmişti. Dolayısıyla da Bizans Devleti, haçlıların iyi niyetli olmadıklarını fehmedince ilk seferden itibaren onlara karşı bir takım önlemler almak zorunda kalmışlardır. Almış oldukları bu önlemler haçlıları oldukça zor durumda bırakmış bundan dolayı haçlılarda Bizans’a karşı bir nefret meydana gelmiştir. Haçlı seferleri öncesinde Bizans Devleti’nin batılılar, batılıların da Bizans Devleti hakkında çok fazla fikir sahibi olduğunu söylememiz oldukça zor. Bizanslıların ve batılıların bir arada yaşadıkları Güney İtalya gibi yerler haricinde iki taraf arasındaki ilişkiler genellikle paralı asker, elçi, tüccar, seyyah gibi unsurlar sayesindeydi. Bunlar vasıtasıyla gerçekleşen ikili ilişkilerde haçlılar Bizanslıları “korkak ve kadınsı”, Bizanslılar da batılıları “barbar” olarak tanımlamaktaydılar. Bu çalışmada Doğu Akdeniz’de Bizans-Haçlı çatışması, Antalya örneği bağlamında incelenecektir.
One of the most important driving forces of the Crusaders to start the crusades is the help that the Byzantine State requested from the West, which was constantly pressed by the Pechenegs, the Seljuks and the Çaka Principality (1081-1093). However, when the Byzantine State asked for this help from the West, its thought was very different. They thought that they could benefit from the crusaders as mercenaries, that they would regain the lands they had lost against the Seljuks, and that the crusaders would return to their country when their work was finished. The events showed that the crusaders came to Anatolia not only to help Byzantium, but also to settle here by gaining land. As a matter of fact, the crusader counties established after the First Crusade are the most obvious indicators of these intentions of the crusaders. Also, every expedition they organized had become a process of disintegration of the Byzantine Empire. Therefore, when the Byzantine State realized that the crusaders were not well-intentioned, they had to take some precautions against them from the first time. These measures they took left the crusaders in a very difficult situation, therefore, the crusaders had a hatred against Byzantium. Before the Crusades, it is very difficult to say that the Byzantine State had much information about the westerners and the westerners about the Byzantine State. Except for places like Southern Italy, where Byzantines and westerners lived together, the relations between the two sides were mostly due to factors such as mercenaries, ambassadors, merchants and travelers. In the bilateral relations realized through these, the crusaders defined the Byzantines as "cowardly and feminine", and the Byzantines defined the westerners as "barbarian". In this study, the Byzantine-Crusader conflict in the Eastern Mediterranean will be examined in the context of Antakya example.
Alan : Güzel Sanatlar; Hukuk; İlahiyat; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
