Özet:

İbn Kemâl 15. yüzyılın sonları ile 16. yüzyılın başlarında yaşamış önemli bir şairimizdir. Hem ilmî hem de edebî kişiliğiyle divan şiirimizin gelişmesinde ve yaygınlaşmasında büyük katkıları olmuştur. Bu makalede şairin “istemez” redifli gazeli klasik usulle şerh edilmiş, devamında gazelde kullanılan sesler yapısalcılık açısından değerlendirilmiştir. İbn Kemâl, şiirlerinde sese fazlasıyla önem vermiş, bu sebeple şiirlerinin çoğunda redif kullanmıştır. Kelime tercihlerinde beyitteki anlam bütünlüğünün yanı sıra ses benzerliklerine dikkat etmiştir. Böylece şiiri, mananın yanında ahenk de kazanmıştır. Şiirimizdeki aşk motifinin kahramanları olan sevgili, âşık ve rakiple ilgili muhteva unsurları bir araya getirilmiştir. İbn Kemâl’in divanında rakiple ilgili söylediği diğer bilgiler derlenerek başka şairlerden alınan beyitlerle desteklenmiştir

Anahtar Kelimeler: