Özet:

Klasik Türk şiirinin genel poetikasının tespit edilebilmesi için öncelikle şair düzeyinde ve dönem genelinde bazı çalışmalara ihtiyaç vardır. Bu ihtiyaca binaen hazırladığımız çalışmada Keçecizade İzzet Molla’nın divanından hareketle şairin nasıl bir şiir tanımı yaptığı, şiir için kullandığı kavram ve teşbihlerin, şiirin vasıflarının, özelliklerin, konuların ve işlevlerin ortaya konulması amaçlanmıştır. 19. yüzyılda klasik şiirin usta şairleri arasında kabul edilen Keçecizade İzzet Molla, son yüzyılda dönemin poetikasını yansıtması bakımından mühimdir. Bu durum onun poetik görüş, değerlendirme ve tenkitlerini daha anlamlı ve önemli kılmaktadır. Şair şiirlerini “Mülk, Kişver, Saray, Taht, Leşker, Devlet Erkânı, Ahali, Bâde, Piyâle, Âsumân, Deryâ, Harman, Bal, Şeker, Dürr, Cevher, Maden, Genc, Şâne, Zülf, Mihr, Hediye, Ebnâ, Tıfl, Behişt, Âb-ı Hayât, Nev ‘Arûs, Kâlâ, Keçkûl-i Cerrâr” gibi unsurlara benzetmiştir. Şiirde aşk, bahar, sevgilinin güzelliği ve güzellik unsurları vasfedilir. Sevgilinin vasıflarını anlatan şiir değer kazanır. Söz eğer yerinde kullanılırsa okuyucu için faydalı olacaktır. Şairin kendi şiiri hakkında dile getirdiği bu düşünceler, Klâsik Türk şiiri poetikasının son evresini görebilme açısından önem arz etmektedir.

Anahtar Kelimeler: