Abstract:

Makale özellikle batı dünyasında giderek yaygınlaşan ikili ya da çoklu dini aidiyet (dual/multiple belonging) konusunu ele almaktadır. Önce Batıdaki sempatizan ve pratisyenlerin değerlendirmelerini, sonra da söz konusu olguya karşı çıkan diğer araştırmacıların yaklaşımlarını analitik bir şekilde değerlendirmektedir. Son olarak da konu İslam dini açısından işlenmektedir. Oldukça güncel bir olgu olan ikili aidiyet konusu Müslüman ilim adamlarının ilgi alanına hala girmediği görülmektedir. Bununla birlikte söz konusu olgunun hiç konu edilmediği anlamına da gelmemektedir. Klasik ve modern dönem İslam kelam‟ı bağlamında ikili aidiyet konusu hakkında açık ve kapalı pek çok ipucunun ve açıklamanın bulunduğu müelliflerimizden birisi de Bediüzzaman Said Nursi‟dir. Bu nedenle Nursi‟nin konuyla ilgili yaklaşımları değerlendirilecektir. Özetle müslümanlar, Allah tarafından gönderilmiş bütün peygambelere inanmakla yükümlü oldukları için tabii bir kabulü tecrübe etmektedirler. Bununla birlikte, Nursi‟nin de eserlerinde çok net çerçevesi çizildiği gibi, bütün dinlerin asıllarını ve güzelliklerini en güzel bir şekilde kendisinde toplayan İslam‟ın saliklerinin ikinci bir dini tecrübe teşebbüsleri kelami açıdan oldukça problemli bir olgudur. Fakat Nursi, dini gafletin her tarafı kuşattığı ve modern bir fetretin yaşandığı çağdaş dönemde, geçici de olsa başka din mensuplarının İslam inancını daha iyi anlama, kalplerinde ülfetin oluşması ve hazırlanma süreci çerçevesinde, tek taraflı ikili aidiyeti ehveni şer kabilinden tartışmaya açmaktadır.

Keywords: