Sosyal bütünleşme bir toplumda beşeri ihtiyaçların karşılanması için bireylerin anlamlı bir şekilde bir araya gelmesini/getirilmesini ifade eder. Bu genel tanımda iki temel kıstas ifade edilmiş olmaktadır. Biri temel “beşeri ihtiyaçların karşılanması” amacıyla birlik oluşturma, diğeri de bir “anlam” etrafında birleşmedir. Din bu “anlam bağları”nın en büyüğü ve ilkidir. Kırgız toplumunda işte bu manevi bağın yerleşmesi ve devamı açısından Siracüddin el-Ûşî akla gelen ilk isimlerdendir. Bu kısa bildiride Ûşî’nin toplumsal bütünleşme açısından rolü konusunda kısa bir değerlendirme yapılmaya çalışılmaktadır.
Alan : İlahiyat
Dergi Türü : Ulusal
Benzer Makaleler | Yazar | # |
---|
Makale | Yazar | # |
---|