Özet:

Önemli coğrafi birimlerden biri olan dağlık alanlar, sahip oldukları doğal kaynak değerleri açısından giderek daha fazla dikkati çekmektedir. İnsan unsuru ve güvenlik olgusu ile birlikte değerlendirilmesi, dağları daha özel bir yönetim ve politika uygulanması gereken alanlar haline getirmektedir. Türkiye gibi 2/3’ü dağlık olan bir ülkede, dağlık alanların potansiyellerinin sürdürülebilir kalkınma ilkesi içerisinde değerlendirilmesi giderek önem kazanmıştır. Oysaki Türkiye’de dağ yerine “orman” kavramı öne çıkmıştır. Dağların önemine ilişkin kamuoyu yönüyle genelde bir farkındalık da bulunmamaktadır. Dağ denildiğinde öncelikle son yıllarda popüler hale gelen dağ yürüyüşleri akla gelmektedir. Cumhuriyet döneminden (1923) günümüze, Orman Yönetimi ile Dağ Yönetimi birleştirilmiş, “idare merkezli ve merkeziyetçi” bir yönetim biçimi öne çıkmıştır. Yine, dağ köylüsü yerine “orman köylüsü” ifadesi öne çıkmıştır. Dağlık alanlar, kırsal alan içinde kabul edilerek, sosyo-kültürel ve ekonomik destek çalışmaları bu çerçeve içinde yürütülmektedir.  Türkiye bir Avrupa Konseyi üyesidir ve “dağ yönetiminde” etkinlik konusu,  önerilen tebliğ içeriğinde, Yerel ve Bölgesel Yönetimler Kongresi anlaşmaları perspektifinden değerlendirilmektedir.

Anahtar Kelimeler: