İbn Âbidin, Hanefi mezhebinin klasik tarzda eser veren son temsilcilerindendir. Meşhur eseri Reddü’l-muhtâr bu bağlamda önemlidir. Çünkü kendisinden önceki kaynakları ve mezhep içi işleyişi bütünüyle gösterme imkânına sahiptir. Şeyh Bedreddin, Osmanlı’nın ilk dönem fakihlerindendir. Mezhep birikiminin uygulama sahasındaki yöntemlerini göstermesi bakımından çok önemli olan ve bu sebeple başvuru kaynağı olarak görülen Câmiu’l-fusûleyn adlı eseri yazmıştır. Bu iki kaynağın iktibas açısından karşılaştırılması yoluyla, birincinin ikinci üzerindeki etkisi ortaya konacaktır. Böylece tarihi süreç içerisinde Şeyh Bedreddin’in çalışmalarının Hanefi mezhebine katkısı üzerinden hareketle yeni çalışmalar için bu kaynağa dikkat çekilmiş olacaktır.
Alan : İlahiyat
Dergi Türü : Uluslararası
Benzer Makaleler | Yazar | # |
---|
Makale | Yazar | # |
---|