Özet:

Amaç: Günümüzde diş çürüğü, periodontal hastalıklar, pulpal hastalıklar, travma, ortodontik ya da protetik restorasyonlar amacıyla dişlerin çekimi gerçekleştirilmektedir. Geçmişte dişsizlik yaşlılığın bir sonucu olarak görülse de artık bu durum değişmiştir. Hastalar sosyolojik, psikolojik, fonetik ve fonksiyona bağlı nedenlerle bu diş eksikliklerini kabullenmemekte ve yeni arayışlar içine girmektedir. Bu durum sonucunda dental implant yapımında ve talebinde artış meydana gelmektedir. Dental implantlara olan talebin artması implant çevresi doku hastalıklarının insidansındaki artışı beraberinde getirmiştir. Yapılan çalışmalarda kötü ağız bakımı, peri odontitis geçmişi, sigara kullanımı, kontrol altında olmayan sistemik hastalık, ağız içi bakım eksikliği gibi du rumların implant çevresi hastalıkların gelişiminde etkili olduğu belirtilmiştir. Bu çalışmanın amacı; hekimlerin implant uygulamalarında kullandıkları teknikleri, tedavi planlarını ve yaşadıkları komplikasyonlar karşısındaki çözüm yollarını değerlendirmektir. Yöntemler: Bu çalışmaya 234 diş hekimi katılmış ve implant uygulamaları ve periimplantitis hakkında 30 soru dan oluşan anket uygulanmıştır. İmplant uygulamalarında kullandıkları teknik, malzeme, planlama, hasta kont rolü ve periimplantitis vakaları hakkındaki bilgi ve tedavi yöntemleri sorgulanmıştır. Bulgular: Katılımcıların %46’sının 0-5 yıllık ve %50’sinin genel diş hekimi olduğu öğrenilmiştir. Katılımcıların %58’i 0-5 yıldır implant yaptığı ve %43’ünün yıllık uyguladıkları implant sayısının 50’den az olduğu öğrenilmiştir. İmplant planlamasında panoromik ve konik ışınlı bilgisayarlı tomografinin birlikte kullanımı %53 bulunmuştur. İmplantın başarısı için en önemli faktörün yüzey özellikleri olduğunu düşünenlerin oranı %66 bulunmuştur. Periimplantitis için en önemli risk faktörünün implant-protez bağlantısı olduğunu düşünen hekimlerin oranı %73’tür. Periimplan titisin tedavisinde %46 oranında mekanik debridman ve medikasyon tedavisi birlikte tercih edilmiştir. Sonuç: Çalışmamızda hekimlerin farklı planlama şekli ve tedavi seçeneklerini seçtikleri görülmüştür. Hekim lerin periimplantitise yaklaşımları ve tedavi şekilleri de farklı olmakla birlikte genellikle mekanik debridmana ağırlık verdikleri görülmektedir. Anahtar Kelimeler: Defekt, implant, periimplantitis Evaluation of dentists' clinical approaches in implant applications and periimplantitis cases ABSTRACT Objective: Today, tooth extraction is performed for dental caries, periodontal diseases, pulpal diseases, trau ma, orthodontic or prosthetic restorations. Although toothlessness was seen as a result of old age in the past, this situation has now changed. Patients do not accept these tooth deficiencies due to sociological, psychological, phonetic and function-related reasons and enter into new searches. As a result of this, there is an increase in the production and demand of dental implants. The increase in the demand for dental implants has brought about an increase in the incidence of peri-implant tissue diseases. In studies, it has been stated that conditions such as poor oral care, periodontitis history, smoking, uncontrolled systemic disease, and lack of intraoral care are effective in the development of diseases around the implant. The aim of this study; The aim of this study is to evaluate the techniques used by physicians in implant applications, their treatment plans and solutions to the complications they experience. Methods: 234 dentists participated in this study and a questionnaire consisting of 30 questions about im plant applications and periimplantitis was applied. The technique, materials, planning, patient control and in formation about periimplantitis cases and treatment methods used in implant applications were questioned. Results: It was learned that 46% of the participants were 0-5 years old and 50% were general dentists. It was learned that 58% of the participants had implants for 0-5 years and 43% of them had less than 50 implants annually. The combined use of panoramic and computed tomography in implant planning was found to be 53%. The rate of those who think that the most important factor for the success of the implant is the sur face properties was found to be 66%. The rate of physicians who think that the most important risk factor for periimplantitis is the implant-prosthesis connection is 73%. In the treatment of periimplantitis, mechanical debridement and medication therapy were preferred together with a rate of 46%. Conclusion: In our study, it was observed that physicians chose different planning methods and treatment options. Although physicians' approaches to periimplantitis and treatment methods are different, it is seen that they generally focus on mechanical debridement. Keywords: Defect, implant, periimplantitis