Abstract:

Bu araştırmanın amacı öğretmenlerin özyeterlik algılarını çeşitli değişkenlere göre incelemektir. Tarama modeli ile tasarlanan araştırmanın çalışma grubunu çeşitli branşlardan 249 öğretmen oluşturmaktadır. Verilerin toplanmasında Tschannen-Moran ve Hoy (2001) tarafından geliştirilen ve Çapa, Çakıroğlu ve Sarıkaya (2005) tarafından Türkçe’ye uyarlanan “Öğretmen Özyeterlik Ölçeği” kullanılmıştır. Verilerin analizinde aritmetik ortalama, standart sapma, bağımsız t testi ve tek yönlü varyans analizi kullanılmıştır. Çoklu karşılaştırmalarda ise Tukey testi tercih edilmiştir. Verilerin analizine geçmeden hem ölçek genelinde hem de alt boyutlarda normallik varsayımlarına bakılmıştır. Basıklık ve çarpıklık değerlerinin -1 ile +1 değerleri arasında olduğu tespit edilmiş ve verilerin normal dağıldığı varsayılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre öğretmenlerin özyeterlik algıları “yüksek” düzeyde bulunmuştur. Bunun yanı sıra öğretmenlerin özyeterlik algılarının cinsiyete göre anlamlı şekilde farklılaşmadığı, buna karşın branş, görev yapılan yerleşim birimi ve mesleki kıdeme göre anlamlı şekilde farklılaştığı ortaya çıkarılmıştır. Buna göre şehir merkezinde görev alan öğretmenlerin özyeterlik algıları, kırsalda görev alan öğretmenlerin özyeterlik algılarına göre daha yüksektir. Temel eğitim alanı (okulöncesi ve sınıf) öğretmenlerinin özyeterlik algıları, branş öğretmenlerinin özyeterlik algılarına göre daha yüksektir. Son olarak, öğretmenlerin özyeterlik algıları, mesleki kıdem arttıkça yükselmektedir.

Keywords: