Abstract:

Türkçe öğretiminin temel gayesi, bireylere dört temel dil becerisini edindirmek ve bu edinilen becerileri aşamalı olarak geliştirmektir. Konuşma, fiziksel ve zihinsel bir süreç olup birlikte kullanılan sembollerin ve seslerin karşıdaki kişinin zihninde anlam oluşturmasını, iletiye dönüşmesini sağlar. Konuşma becerisi, dört temel dil becerisi içinde dinleme becerisinden sonra kazanılan ikinci temel dil becerisidir. Konuşma becerisi, kişilerin diğer kişilerle iletişim kurmasını, bilgi ve becerilerini karşısındakine aktarmasını ve kendisini daha iyi ve etkili ifade etmesini sağlayan en etkili araçtır. Bireyin kendini ifade edebilmesinde ve iletişiminde konuşma becerisinin önemi büyüktür. Öğrencilerin konuşma becerisi düzeyleri çeşitlilik göstermektedir. Bu düzeyleri en iyi noktaya çıkarmak için Türkçe öğretmenlerinin yaptığı etkinlikler büyük önem arz etmektedir. Bu çalışmanın amacı ortaokul düzeyindeki öğrencilerin konuşma becerisi düzeylerini ve konuşma becerisinin geliştirilmesine yönelik öğretmen görüşlerini belirlemek ve elde edilen bulgular ışığında konuşma eğitiminin daha etkili gerçekleştirilmesine katkı sağlamaktır. Nitel araştırma modelinin kullanıldığı bu çalışmanın örneklemini MEB bünyesinde ve çeşitli özel kurumlarda görev yapan 25 Türkçe öğretmeni oluşturmaktadır. Elde edilen veriler yarı yapılandırılmış görüşme formuyla toplanmıştır. Yarı yapılandırılmış görüşme formuyla toplanan veriler betimsel analiz tekniğiyle incelenmiştir. Çalışmada ortaokul öğrencilerinin konuşma becerisi düzeyleri yetersiz olarak belirlenmiştir. Çalışmada Ortaokul öğrencilerin konuşma becerisi düzeylerinin yetersizliğinin nedenleri olarak ifade etmede zorlanma, öğrencilerdeki isteksizlik ve teşvik yetersizliği olduğu belirlenmiştir. Çalışmada ortaokul öğrencilerinin konuşma becerisi düzeylerinin geliştirilmesi için yapılması gerekenler noktasında önerileri ise yöntem-teknik kullanımına daha çok yer verilmesi, okuma çalışmaları yapılması ve hazırlıklı-hazırlıksız konuşma yaptırılması olarak belirlenmiştir.

Keywords: