Özet:

Anadolu’nun güney ve batısına (Toros Dağları’ndan Kaz Dağları’na) yerleşmiş olan Tahtacılar, kapalı toplum yapısına sahip bir Alevi-Türkmen topluluğudur. Otuz kadar Tahtacı yerleşim birimini sınırları içerisinde bulunduran Çanakkale, bu topluluğun yoğun olarak yaşadığı illerden birisidir. Çanakkale’de, merkez ilçenin yanı sıra Ezine, Ayvacık ve Bayramiç ilçelerinde, daha çok Kaz Dağları çevresine kurulmuş olduğu görülen Tahtacı köy ve köy altı yerleşmeleri bulunmaktadır. Temel geçim kaynakları ormancılık olan ve bu yüzden Tahtacı adını alan ataları gibi ağaç işiyle uğraşmayan/uğraşamayan günümüz Tahtacıları, pek çok ekonomik ve sosyal nedenden ötürü artık köylerde yaşamayı tercih etmemekte, kent merkezlerine göçmektedir. Genç ve yetişkin nüfusun ayrılmasıyla köylerde yaşayan insan sayısının azalması, diğer Türkiye Türkçesi ağızları gibi Tahtacı ağzının da ölmesine zemin hazırlamaktadır. Oysa Tahtacıların yöre ağızlarından bazı yönlerden ayrılan ve kapalı toplum yapısının da etkisiyle dil farklılıkları bugüne kadar saklanabilmiş bir ağızları vardır. Bu çalışmada, elde bulunan derleme metinlerinden hareketle Çanakkale ili Tahtacı ağzının belirgin dil özellikleri ele alınıp incelenecektir.

Anahtar Kelimeler: