Views
3
Bu çalışma 19. Yüzyılın son çeyreğinden 1970'lerin sonuna kadar varlığını devam ettiren destancılık geleneğinde ve televizyonda çoğunlukla gündüz kuşağında yayınlanan realite suç programlarında, suç, kurban ve trajedinin sunum biçimine ve bu iki türün benzerliklerine odaklanmaktadır. Bir suçu, bir felaketi ya da bir trajediyi dramatik ögelere vurgu yaparak aktarmak sözlü kültürden bu yana süregelen bir anlatım biçimidir. Çalışmada sözlü kültürden, yazılı basına, yazılı basından radyoya, sonrasında da sinema ve televizyona geçmiş olan bu anlatı tarzının konularının ve anlatım biçiminin süregelen benzerliklerine destanlar ve realite suç programları bağlamında odaklanılacaktır. Destanlarda ve realite suç programlarında işlenen temaları ve bu temaların işleniş biçimlerini karşılaştırmak amacıyla içerik analizi kullanılacaktır.
This study focuses on how street sagamans, which continued to exist from the last quarter of the 19th century until the late 1970s, and daytime reality crime programs on television presented crime, victim, and tragedy and the similarities between these two genres. Describing a crime, a disaster, or a tragedy by emphasizing dramatic elements is a form of expression that has been going on since the oral literature period. The study will focus on the ongoing similarities of the topics and presentation of this narrative style, which has passed from oral culture to print media, from print media to radio, and then to cinema and television, in the context of street epics and reality crime programs. The themes in epics and reality crime programs and the way these themes are used will be analyzed by the content analysis method.
Field : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Journal Type : Uluslararası
Article Detail 
Similar Articles
Download PDF
Journal Information
Listen Paper
Cite
Print This Page
Share
Mendeley
