Atıf Sayısı
1
Görüntüleme
38
İndirme
8
İnsan ve çevre arasındaki ilişkiyi ele alan ekoeleştiri, insanın doğa üzerindeki yıkıcı tahribatını edebi metinler üzerinden dikkatlere sunar. İnsan doğaya hükmetme gücünü elde ettiği andan itibaren bu gücü orantısız bir şekilde kullanarak doğayı sömürmeye başlar. Bu sömürü insan ve ekosistem arasında adaletsiz bir ilişkiye neden olmuştur. İnsan-merkezli olan bu ilişkinin yerine çevre-merkezli bir görüşü gerekli gören ekoeleştiri kuramı, temelini toplumun yapısından alarak oluşan edebi metinler aracılığıyla bireyde farkındalık sağlayarak ekosistemdeki dengeyi sağlamayı amaçlar. Ayrıca ekoeleştiri doğanın insan tarafından sömürüldüğünü belirttiği gibi insan ve doğadaki (canlı-cansız) diğer varlıkların içsel değerlerinin olduğunu da savunur. Birbiriyle bağlantılı olan insan ve ekosistem arasındaki yabancılaşmanın artması sadece doğaya zarar vermez. Netice itibariyle insan, doğaya verdiği tahribatı bilinçsiz bir şekilde kendisine de vermiş olur. Cumhuriyet dönemi şairleri arasında yer alan Özdemir Asaf, şiirin bir düşünce ürünü olduğunu savunur ve şiirini topluma kayıtsız kalmayarak üretir. Şair, ekoeleştirel bakış açısıyla şiirlerinde modernleşmeyle birlikte doğanın dokusunun bozulmasına ve bu bozulmanın bireysel, toplumsal mutsuzluğa ve mutluluk arayışına yol açtığını gösterir. Biz bu çalışmamızda öncelikle ekoeleştirinin kuramsal çerçevesine ve tarihsel gelişimine değinip daha sonra Özdemir Asaf’ın şiirlerine ekoeleştirel kuram çerçevesinde yaklaşmaya çalışacağız.
Ecocriticism, which deals with the relationship between humans and the environment, draws attention, through literary texts, to the destructive force of mankind on nature. From the moment man acquires the power to dominate nature, he begins to exploit nature by using this power disproportionately. This exploitation has led to an unfair relationship between humans and the ecosystem. The theory of ecocriticism, which considers an ecological approach necessary instead of this human-centered relationship, aims to provide the balance in the ecosystem by raising awareness at the individual level through literary texts that are based on the structure of society. In addition, ecocriticism not only argues that nature is exploited by humans but also that humans and other beings in nature (living and non-living) have intrinsic values. The increase of alienation between humans and ecosystems, which are interconnected, does not only harm nature but humans also unconsciously inflict on themselves the destruction they have brought to nature. Özdemir Asaf, who is among the poets of the Republican period, argues that poetry is a product of thinking and produces his poetry without being indifferent to society. With an ecocritical point of view, the poet shows in his poems that with modernization, the texture of nature is deteriorated, and this deterioration leads to individual and social unhappiness and quest. Within this context, this study will first touch upon the theoretical framework and historical development of ecocriticism and then try to approach Özdemir Asaf’s poems within the framework of ecocritical theory.
Alan : Eğitim Bilimleri; Filoloji; Güzel Sanatlar; Hukuk; İlahiyat; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler; Spor Bilimleri
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
