Views
19
Downloands
1
Bu makale, Rusya'nın dış politika stratejisindeki Orta Doğu'ya yönelik değişimi açıklamaktadır. Özellikle, Rusya'nın 2011 yılında Libya'ya yönelik 1970 tarihli BMGK Kararını neden desteklediği ancak Suriye'de Batı ile işbirliği yapmayı reddettiği sorusunu ele almayı amaçlamaktadır. Makalede Batı'nın uçuşa yasak bölge yetkisini Libya'ya askeri müdahale için yeşil ışık olarak kullanmasının Rusya'nın Suriye'deki inatçılığının önünü açtığını savunulmaktadır. Makale, bu hipotezi test etmek için, bu iki olayla ilgili olarak Rusya'daki dış politika karar alma mekanizmasına odaklanıyor. Makalede iki karar verme süreçleri ve Rusya'nın Orta Doğu politikasına alternatif bir açıklama sunmak için karşılaştırılmaktadır. Bu makale, Rus dış politikası ile ilgili mevcut literatüre ve Dış Politika Analizi literatürüne katkıda bulunmaktadır.
This article explains the shift in Russia’s foreign policy strategy towards the Middle East. Particularly, it aims to address the question of why Russia supported the UNSC Resolution 1970 towards Libya in 2011 but refused to cooperate with the West in Syria. In this article, it is argued that the West’s use of the authorization of the no-fly zone as a green light for military intervention in Libya paved the way for Russia’s obstinacy in Syria. To test this hypothesis, this article focus on the foreign-policy decision-making mechanism in Russia regarding these two events. In this article two decision-making processes are compared to provide an alternative explanation of Russia’s Middle Eastern policy. This article contributes to the existing literature on Russian foreign policy and Foreign Policy Analysis literature.
Field : Eğitim Bilimleri; Güzel Sanatlar; İlahiyat; Sağlık Bilimleri; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Journal Type : Ulusal
Article Detail 
Similar Articles
Download PDF
Journal Information
Listen Paper
Cite
Print This Page
Share
Mendeley
