Özet:

Model şahsiyet olarak takdim edilen Hz. Peygamber (s)’in İslâmî hükümleri koymadaki yetkisi tartışılmazdır. Ancak O, vahye dayalı söylem ve eylemde bulunmasına ve Kur’ân’ı Sünnet’le pratize etmesine rağmen, Sünnet’inin Kur’ân’ı neshedip edemeyeceği tartışma konusu olmuştur. “Peygamber’in emrine aykırı davrananlar, başlarına bir bela gelmesinden veya kendilerine çok elemli bir azap isabet etmesinden sakınsınlar” (24/63) vb. ayetler ve bu ayetlere paralel sahîh hadîsler, Resûlullah’ın icraatlarını Kur’ân gibi temel referans olarak ortaya koyduğu gibi, Darimî’nin dediği gibi “Kitab Sünnet’i neshedemezken Sünnet Kitab’ı nesheder” hükmünü de önümüze koymaktadır. Aksi halde Sünnet’i alegorik bir anlamın ötesine geçemeyecektir. Makalede, Kur’ân ve Sünnet’in ışığı ve alimlerin görüşleri doğrultusunda Sünnet’in Kur’ân’ı nesih boyutu ele alınacak ve tartışılacaktır. 

Anahtar Kelimeler: