Özet:

Ani işitme kaybı, etyolojisinin tam aydınlatılamadığı ve tedavide tam bir standardizasyonun olmadığı sık görülen klinik bir durumdur. Rekürren ani işitme kaybı ise oldukça nadir görülür. Rekürren hastalığın düşük ve yüksek frekansları tutan klinik tipleri bulunmaktadır. Düşük frekanslarda sensörinöral kayıpla karakterize idiyopatik ani işitme kaybı etyolojisi bilinmeyen diğerlerinden, yüksek frekanslarda işitme eşiklerinin korunması ve vertigo, bulantı, kusma gibi vejetatif bulguların olmamasıyla ayrılır. Bu yazıda birkaç ay ara ile 4 kez unilateral ani işitme kaybı geçiren olgu sunuldu. Birkaç gündür devam eden sağ kulakta çınlama, uğultu ve işitme kaybı yakınması ile 50 yaşında erkek hasta kliniğimize başvurdu. Otoskopik muayenesi doğal olan hastanın düşük frekanslarda 55dB sensörinöral işitme kaybı mevcuttu. Hospitalize edilen hastaya intravenöz steroid tedavisi başlandı. Hastanın 1 hafta sonra kontrol odyogramında 27 dB düzelme saptanması üzerine hasta taburcu edildi. Taburculuğunu takip eden 3, 8 ve 10. aylarda yine sağ taraflı ani işitme kaybı ile başvuran hastaya her atakta hospitalizasyon ve intravenöz steroid tedavisi uygulandı. Hasta yaşadığı son işitme kaybı atağında, işitme kaybına kulakta dolgunluk ve baş dönmesinin de eklenmesi üzerine 15 gün sonra başvurdu. İlk 3 tedavisinde işitme kaybında düzelme saptanan hastanın son işitme kaybına yönelik tedavi sonrası odyogramında 65dB sensörinöral işitme kaybının devam ettiği saptandı. Rekürren ani işitme kaybının tanı ve tedavisine ilişkin çok az sayıda veri bulunmaktadır. Düşük frekansları tutan rekürren ani işitme kaybı, prognozu iyi olan hastalık grubundadır. Ancak ilerleyen dönemlerde rekürren hastalık yaşayan hastaların seyrinde sonradan kalıcı olabilen işitme kaybı ve Meniere hastalığına progresyon görülebilmektedir. Her hastada işitme kaybı derecesi ve seviyesi farklı olabileceğinden uzun dönem takip yapılması ve hastalık progresyonunun iyi dökümente edilmesi gerekmektedir. 

Anahtar Kelimeler: