Amaç: Retinal ven tıkanıklıklığında, grid lazer fotokoagülasyon, intravitreal triamsinolon asetonid ve intravitreal bevacizumab enjeksiyonunun etkinliğinin araştırılması. Yöntemler: Kliniğimizde Mayıs 2008 ile Mayıs 2010 tarihleri arasında retinal ven tıkanıklığı olan 78 hastanın 78 gözü geriye dönük değerlendirildi. Retinal ven tıkanıklığı tanısı fundus muayenesi ile ve FFA çekilerek kondu. Elli göze grid lazer fotokoagülasyon, 8 göze 4 mg intravitreal triamsinolon asetonid, 20 göze 1.25 mg intravitreal bevacizumab uygulandı. Tedavi öncesi ve sonrası görme keskinliği değerlendirildi. Bulgular: Hastaların 31’i (%40) erkek, 47’si (%.60) kadındı. Yaş ortalaması 61’di (44-78). Onüç gözde santral retinal ven tıkanıklığı (SRVT), 65 gözde retinal ven dal tıkanıklığı (VDT) mevcuttu. Otuzdört (%44) hastada hipertansiyon, 26 (%33) hastada diabetes mellitus saptandı. Ortalama takip süresi 10.5 aydı (1-24 ay). Başlangıç en iyi görme keskinliği SRVT grubunda ortalama 1.12 LogMAR iken, VDT grubunda ortalama 1.08 LogMAR idi. Son muayenede ortalama en iyi görme keskinlikleri SRVT grubunda 0.58 LogMAR, VDT grubunda 0.52 LogMAR olarak saptandı. Üç tedavi grubunda da görme keskinliğinde istatiksel olarak anlamlı artma saptandı (p=0.0). SRVT grubunda grid lazer fotokoagülasyon uygulananlarda ortalama 0.54 LogMAR, intravitreal triamsinolon asetonid enjeksiyonu yapılanlarda ortalama 0.56 LogMAR, intravitreal bevacizumab enjeksiyonu yapılanlarda ortalama 0.57 LogMAR görme artışı saptandı. VDT grubunda ise grid lazer fotokoagülasyon uygulananlarda ortalama 0.52 LogMAR, intravitreal triamsinolon asetonid enjeksiyonu yapılanlarda ortalama 0.58 LogMAR, intravitreal bevacizumab enjeksiyonu yapılanlarda ortalama 0.63 LogMAR görme artışı sağlandı. Bevacizumab uygulananlar ile grid lazer fotokoagülasyon uygulananlar arasında istatiksel olarak anlamlı fark saptanmıştır (p=0.0). Triamsinolon asetonid ile diğer tedaviler arasında ise anlamlı fark saptanmamıştır. Sonuç: Retinal ven tıkanıklığı tedavisinde, grid lazer fotokoagülasyon, intravitreal triamsinolon asetonid ve intravitreal bevacizumab uygulamaları etkilidir. İntravitreal bevacizumab enjeksiyonu, grid lazer fotokoagülasyona göre görme keskinliğini daha çok arttırmıştır. İntravitreal bevacizumab enjeksiyonu ile intravitreal triamsinolon enjeksiyonu arasında ise istatiksel olarak anlamlı fark saptanmamıştır. (JAREM 2012; 2: 6-9)
Purpose: In retinal venous blocks, research on the effectiveness of grid laser photokoagulation, intravitreal triamsinolone acetonide and intravitreal bevacizumab injection. Methods: 78 of 78 patients with retinal venous obstructions between May 2008 and May 2010 in our clinic were reviewed backward. The diagnosis of retinal venous blocks was placed with fundus examination and with FFA withdrawal. Fifty eye grid laser photokoagulation, 8 eye 4 mg intravitreal triamsinolone acetonide, 20 eye 1.25 mg intravitreal bevacizumab was applied. Pre- and post-treatment has been assessed. Results: 31 of the patients (40%) were male and 47 (60%) female. The average age was 61 (44-78). Thirteen favourite central retinal venous inhibition (SRVT), 65 favourite retinal venous branch inhibition (VDT) were present. Thirty-four (44 percent) of patients with hypertension and 26 (33 percent) with diabetes mellitus were diagnosed. The average tracking time was 10.5 months (1-24 months). The initial best vision accuracy was an average of 1.12 LogMAR in the SRVT group, while the average was 1.08 LogMAR in the VDT group. The average best vision accuracy in the latest examination was 0.58 LogMAR in the SRVT group and 0.52 LogMAR in the VDT group. Three treatments also showed a statistically significant increase in vision accuracy (p=0.0). In the SRVT group, grid laser photokoagulation applicants were diagnosed with an average of 0.54 LogMAR, an average of 0.56 LogMAR in intravitreal triamsinolone acetonide injection, an average of 0.57 LogMAR injection in intravitreal bevacizumab injection. In the VDT group, the average of the grid laser photokoagulation applicants is 0. 52 LogMAR, intravitreal triamsinolone acetonide injections were provided with an average of 0.58 LogMAR injections, intravitreal bevacizumab injections with an average of 0.63 LogMAR injections. A statistically significant difference has been found between the Bevacizumab applicants and the grid laser photokoagulation applicants (p=0.0). There is no significant difference between triamsinolone acetonide and other treatments. Result: In the treatment of retinal venous inhibition, the application of grid laser photokoagulation, intravitreal triamsinolone acetonide and intravitreal bevacizumab is effective. Intravitreal bevacizumab injection has increased vision accuracy more than grid laser photokoagulation. There is no statistically significant difference between intravitreal bevacizumab and intravitreal triamsinolone injection. (JAREM 2012; 2: 6-9)
Alan : Sağlık Bilimleri
Dergi Türü : Uluslararası
Benzer Makaleler | Yazar | # |
---|
Makale | Yazar | # |
---|