Abstract:

21. yüzyılın başlangıcından itibaren, bedene yakın dijital teknolojiler mobil internete bağlı taşınabilir küçük aletlerden oluşur. Bu aletler günlük hayatın ayrılmaz bir parçasıdır. Kullanıcılar onlarla bedensel ve ruhsal olarak samimi bir ilişki kurar. Dijital varlıklar ve küresel ağlar kullanıcıların bedenlerinin bir uzantısı olur. Kullanıcılar bedenlerinin bütünlüğünü kaybeder ve bedenleri üzerinde kontrol kuramazlar. Buna bağlı olarak kullanıcıların “ben”i merkezi konumunu kaybeder ve “ben”in varlığı fiziksel ve dijital dünyaya eş zamanlı olarak dâhil olur. Fiziksel dünyada “ben”in varlığı tehlikeye düşer çünkü dijital çağın teknolojik insanı kendisine ve hayatına yoğun bir şekilde odaklanamaz. “Ben” fiziksel ve ruhsal rahatsızlıklardan acı çeker. Marius Goldhorn’un “Park” adlı romanında ana karakter Arnold bu koşullar altında var olmaya çalışır. İnternete bağlı dijital aletlerin onun günlük hayatında önemli bir yeri vardır. Bu nedenle onun davranışları otomatik olarak rutinleşir ve bilinçsizleşir çünkü o sürekli olarak internete bağlı dijital aletleriyle meşgul olur. Fiziksel dünya ve dijital dünya arasındaki sınırlar bulanıklaşır. Arnold gibi insan ve makine etkileşiminden türeyen karma (hibrit) bir tip ortaya çıkar. Arnold dünyadaki fiziksel varlığının dayanaklarını kaybeder ve dijital dünyanın hiçliği içerisinde dağılır. Zaman algısı parçalanır. Dijital demansa yakalanır ve genellikle mutsuz olduğu için de dijital depresyona girer. Sonuçta fiziksel ve ruhsal olarak hayattan kopar, başka bir ifadeyle ölür. Ağa bağlanamadığı için dijital olarak da ölür. Onun fiziksel ve dijital çöküşü eş zamanlı olarak gerçekleşir.

Keywords: