Abstract:

Amaç: Futbol hakemlerinde empatik eğilim düzeyleri ile karar verme stillerinin bazı değişkenlere göre değişiklik gösterip/göstermediği ve empatik eğilim ile karar verme stilleri arasındaki ilişkileri incelemektir. Yöntem: Araştırma grubunu Türkiye’de Ege bölgesinde faal olarak futbol hakemliği yapan 141 aday hakem, 149 il hakemi, 100 bölgesel hakem olmak üzere toplamda 390 hakem oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplama araçları kişisel bilgiler formu, empatik eğilim ölçeği, karar verme ölçeği olmak üzere üç bölümden oluşmaktadır. Araştırmaya katılan hakemlerin empatik eğilim düzeylerini belirlemek için Dökmen (1988) tarafından hazırlanan “Empatik Eğilim Ölçeği” kullanılmıştır. Karar vermede özsaygı ve karar verme stillerini belirlemek için Türk kültürüne uyarlama çalışmaları Deniz (2004) tarafından yapılan “Melbourne Karar Verme Ölçeği” kullanılmıştır. Verilerin analizinde betimsel istatistik, t-testi, tek yönlü varyans analizi ve korelasyon teknikleri kullanılmıştır. Bulgular: Araştırmaya katılan hakemlerin empatik eğilim düzeyleri yaş ve medeni durum değişkenine göre farklılık gösterirken, eğitim durumu ve klasman değişkenine göre farklılaşmamaktadır. Karar verme stilleri yaş medeni durum klasman değişkenine göre farklılık gösterirken, eğitim durumu değişkenine göre farklılaşmamaktadır. Hakemlerin Karar vermede özsaygı düzeyleri ise yaş, medeni durum, eğitim durumu ve klasman değişkenine göre farklılaşmamaktadır. Empatik eğilimler ile karar vermede özsaygı, dikkatli karar verme arasında pozitif anlamlı bir ilişki görülürken kaçıngan, erteleyici, panik karar verme stilleri arasında negatif yönde anlamlı ilişkiler tespit edilmiştir. Sonuç: Sonuç olarak, empatik eğilimler arttıkça karar vermede özsaygı ile dikkatli karar verme artarken, kaçıngan, erteleyici, panik karar verme düşmektedir.

Keywords: