Views
5
Amaç: Ebeveynler, çocuklarıyla ortak ya da ortak olmayan geçmişte yaşadıkları anılar üzerinden konuşmaktadırlar ve bu konuşmalara ebeveynlerin anımsatıcı konuşmaları denilmektedir. Ebeveynlerin anımsatıcı konuşmaları; çocuklarının otobiyografik bellek gelişimi, dil gelişimi, sosyal gelişimi, benlik algısı gelişimi gibi farklı gelişimsel alanlarda oldukça önemli katkılar sağlamaktadır. Ebeveynlerin çocuklarıyla yaptıkları geçmiş hakkındaki konuşmaların işlevinin yani hangi amaçlardan dolayı çocuklarıyla geçmiş hakkında konuştuklarının belirlenmesini sağlayan ölçme araçları sınırlıdır. Bu çalışmanın temel amacı da ebeveynlerin çocuklarıyla geçmiş hakkındaki konuşmalarının fonksiyonlarını belirlemeyi sağlayan Ebeveyn Anı Anlatım İşlevi Ölçeği’ni Türk dili ve kültürüne uyarlamak ve böylece kültürel farklılıkları inceleyen çalışmaları geliştirmektir. Gereç ve Yöntem: 2-6 yaş arasında çocuğu olan 507 ebeveyn çalışma grubunu oluşturmaktadır. Ebeveyn Anı Anlatım İşlevi Ölçeği yedili likert tipte kırk maddeli bir ölçektir. Sohbetler, İlişkiyi Sürdürme, Yönlendirici İşlevler, Davranışsal Kontrol, Öğretim/Problem Çözme, Duygu Düzenleme ve Benlik İşlevi olmak üzere yedi alt boyutu vardır. Bulgular: Ölçeğin Cronbach Alfa katsayısı alt boyutları için .88-.99 arasında dağılım göstermektedir. Çalışma kapsamında yapılan betimsel analizlere göre ise ebeveynlerden 29 yaş ve altında olanların, 30-39 yaş arasında olanlara göre daha fazla davranışsal kontrol sağlamak amacıyla anımsatma işlevine sahip oldukları görülmüştür. Anneler; babalara göre ilişkiyi sürdürmek, öğretim/problem çözme, duygu düzenleme ve belik işlevleri amaçları ile geçmiş hakkında konuşmakta oldukları belirlenmiştir. Lise ve altı eğitim düzeyine sahip ebeveynler, üniversite ve lisansüstü eğitime sahip ola ebeveynlere göre çocuklarının davranışsal kontrolünü sağlamak için, geçmiş hakkında daha fazla konuşmaktadırlar. Sonuç: Ebeveyn Anı Anımsatma İşlevi Ölçeğinin Türk dili ve kültürüne uygun geçerli ve güvenilir bir araç olduğu belirlenmiştir. Kültürlerarası çalışmalara olanak sağlayacağı düşünülmektedir.
Objectives: Parents talk to their children about memories of shared/unshared past, and these conversations are referred to as parental reminiscing. Parental reminiscing contributes significantly to varied developmental areas such as autobiographical memory, language, social, and sense of self. There are a limited number of measuring tools to determine reminiscence functions, that is, what purposes parents talk to their children about the past. The main purpose of this study is to adapt the Caregiver-Child Reminiscence Scale (CRS), which allows the scrutinization of the functions of parental reminiscing, to Turkish language and culture and, thus, to contribute to studies investigating cultural differences. Materials and Methods: The sample included 507 parents with children aged 2-6 years. The Caregiver-Child Reminiscence Scale is a 7-point Likert-type forty-item scale. It has seven sub-scales as Conversations, Relationship Maintenance, Behavioral Control, Teaching/Problem Solving, Emotion Regulation, Self-Functions, and Cognitive Skills. Results: The Cronbach’s Alpha coefficients range between .88-.99. for the sub-scales in this study. The descriptive analyses suggested that the parents aged 29 years and under did reminiscing to provide more behavioral control than those aged between 30-39 years. The participating mothers were reminiscing for maintaining the relationship, teaching/problem solving, emotion-regulation, and self-functions. Parents with high-school or less education were reminiscing more to achieve behavioral control than parents with undergraduate or postgraduate education. Conclusion: The CRS was found to be a valid and reliable for the Turkish culture. It is believed that it will allow intercultural studies in this field.
Field : Sağlık Bilimleri
Journal Type : Uluslararası
Article Detail 
Similar Articles
Download PDF
Journal Information
Listen Paper
Cite
Print This Page
Share
Mendeley
