Atıf Sayısı
1
Görüntüleme
37
İndirme
10
Hanefilik, İmam-ı Âzam lâkabıyla şöhret bulan Ebû Hanîfe'ye izâfe edilen fıkıh ekolünün adıdır. Hanefilerin itikatta (inançta) mezhepleri ise maturidiyedir. İsmini kurucusu Ebû Hanife'den (Numan bin Sabit) (699-767) alır. Türkistan, Afganistan, Türkiye, Hindistan ve Pakistan'da yaygındır. Hanefi mezhebi dört sünni mezhebin nüfus açısından en genişidir. Hanefi mezhebinde bir konuda hüküm çıkarmak için önce "kitaba" (yani İslam'ın kutsal kitabı Kur'an'a) başvurulur. Kitapta bir delil bulunamazsa sünnete bakılır. Sünnette de yoksa sahabenin birinin görüşü temel alınır. Sahabi sözünde de bir cevap bulunamazsa en son kıyas'a başvurulur. Bazen maslahat icabı kıyas tercih edilir. Ebülfez Elçibey’in bu makalesinde ise Hanefilik ve onun esas yönleri ele alınmıştır.
The Hanafi (حنفي Ḥanafī ), school is one of the four Madhhabs (schools of law) in jurisprudence (Fiqh) within Sunni Islam. The Hanafi madhhab is named after the Khurasani Iranian scholar Abu Hanifa an-Nu‘man ibn Thābit (699-767), a Tabi‘i whose legal views were preserved primarily by his two most important disciples, Abu Yusuf and Muhammad al-Shaybani. This is the most prominent among all Sunni Schools and it has the most adherents in the Muslim world. In this article Hanafî Ebulfez Elchibey and its main aspects are discussed.
Alan : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
