Views
12
Downloands
2
Amaç: Distal renal arter psödoanevrizma tedavisinde kullanılan selektif mikrokateter koil embolizasyonunun teknik başarısını ve sonrasında gelişen parankim kaybının böbrek fonksiyonları üzerine etkisini araştırmayı amaçladık. Gereç ve Yöntemler: Perkütan nefrolitotomi operasyonu olan 516 hastanın kayıtlı dosya bilgileri ve görüntüleme kayıtları tarandı. Psödoanevrizma etyolojili sekiz(%1.55) hasta çalışmaya dahil edildi. Hastaların demografik özellikleri ve klinik takip durumları kayıt edildi. Psödoanevrizma boyutu, lokalizasyonu ve embolizasyon sonrası parankim kaybı transkateter anjiyografi görüntüleri ile değerlendirildi. Parankimal kayıp embolizasyon öncesi ve sonrasında elde edilen anjiyografi görüntüleri karşılaştırılarak değerlendirildi. Preoperatif ve postoperatif serum üre, hemoglobin ve GFR değerleri kaydedildi. Bu veriler istatiksel olarak karşılaştırıldı ve parankimal kaybın böbrek fonksiyonuna etkisi değerlendirildi. Tedavide teknik başarı embolizasyon sonrası anevrizmanın kontrast madde ile dolmaması ve klinik başarı hematüri semptomunun düzelmesi olarak kabul edildi. Bulgular: Sekiz psödoanevrizmanın tamamı distal renal arterden (interlobar/interlobuler) kaynaklanmıştır. Ortalama boyutu 23.25(9-38) mm idi. Embolizasyon sonrası takipte ortalama 2.8 günde makroskopik hematüri bulgusu kayboldu. Selektif mikrokateter koil embolizasyonu teknik ve klinik başarı oranımız %100 oldu. Beş hastada <%5, iki hastada %5-10, bir hastada %25-50 oranında parankim kaybı izlendi. Plazma hemoglobin, üre ve GRF’da embolizasyon öncesi ve sonrası arasında istatistik olarak anlamlı farklılık saptanmadı(sırasıyla p= 0.814, 0.076, 0.263). Sonuç: Selektif mikrokateter koil embolizasyonu perkütan nefrolitotomi sonrası oluşan renal psödoanevrizma tedavisi için güvenli ve etkin bir yöntemdir.
Purpose: We aimed at researching the technical success of selective microcateter koil embolization used in the treatment of distal renal artery psedoanurism and the effect of subsequently developing parankim loss on kidney functions. Tools and Methods: 516 patients with percutaneous nefrolithotomy surgery recorded file information and visualization records were scanned. The study included eight(1.55) patients with psedonevrism ethology. The demographic characteristics of patients and clinical tracking conditions were recorded. The size, localization and post-embolization parankim loss were assessed by transcateter angiography images. Paranchymal loss was evaluated by comparing angiographic images obtained before and after embolization. Preoperative and postoperative serum urine, hemoglobin and GFR values were recorded. These data were compared statistically and the impact of parankimal loss on the kidney function was assessed. Technical success in therapy was considered the failure to fill aneurysm after embolization with the contrast substance and clinical success as the improvement of the symptom of hematurial. Results: All eight psedonevrisms are derived from the distal renal artery (interlobar/interlobuler). The average size was 23.25(9-38) mm. In an average of 2.8 days after embolization, the macroscopic hematurial discovery disappeared. Our technical and clinical success rate in selective microcateter koil embolization was 100%. In five patients <5%, in two patients 5-10% and in one patient 25-50% parankim loss was observed. There was no statistically significant difference between plasma hemoglobin, urine and GRF before and after embolization (respectively p = 0.814, 0.076, 0.263). The result: Selective microcateter koil embolization is a safe and effective method for the treatment of renal psedoanurism that occurs after percutaneous nefrolithotomy.
Field : Sağlık Bilimleri
Journal Type : Uluslararası
Article Detail 
Similar Articles
Journal Information
Listen Paper
Cite
Print This Page
Share
Mendeley
