Özet:

Antibiyotiklerin artan kullanımı mikroorganizmaların direnç kazanmasına neden olmuştur. Bu durumda özellikle kolay elde edilebilen, daha az yan etkiye sahip bitki kaynaklı terapötik maddelere ihtiyaç duyulmaktadır. Zingiber officinale eski çağlardan beri tüm dünyada doğrudan antimikrobiyal  etkinliğe sahip olması nedeniyle  bakteriyel enfeksiyonların tedavisinde kullanılmıştır. Çalışmamızda Zingiber officinale bitkisinin Soxhlette hazırlanan etanol  ekstraktlarının, standart  Staphylococcus aureus (ATCC-25923), Escherichia coli (ATCC-25922) ve dirençli olduğu bilinen hastalardan izole edilmiş Acinetobacter baumannii ve Klebsiella pneumoniae etkenlerine karşı   antibakteriyel  aktivitesi ile, günümüzde kullanılan, ampisilin (AM), sefazolin (CZ), sefuroksim (CXM), meropenem (MEM),kolistin (CL), ofloksasin (OFX), sulfametoksazol/ trimetoprim (SXT), tetrasiklin (TE), gentamisinin (GM) etkilerinin  agar difüzyon yöntemi ile karşılaştırılması amaçlandı. Bu çalışmada zencefil (Zingiber officinale)  ekstraktının tüm test edilmiş bakterilerden Staphylococcus aureus karşı 5 µL ,10 µL,15 µL ve 20 µL ekstrakt emdirilen diskler çevresinde sırasıyla 7mm,10mm,11mm,15mm inhibisyon zon çapları ile ekstraktın artan miktarlarıyla etkisinin fazlalaştığı gözlendi. Escherichia coli’de ise sadece 20 µL ekstrakt uygulanan disk çevresinde 7mm inhibisyon zon çapı saptandı. Diğer bakterilerde ise ekstraktın etkinliğinin görüldüğü bir inhibisyon zon çapı oluşmadı. Sonuç olarak, Zingiber officinale’nin yapısındaki bileşiklerin Staphylococcus aureus  ve Escherichia coli’ye karşı doza bağlı olarak antibakteriyel etkinliğe sahip olması dolayısıyla ekstraktın MİK ve MBK üzerine çalışmaların yapılmasının faydalı olacağı düşüncesindeyiz.

Anahtar Kelimeler: