Özet:

Özet Muhammed İkbal’in yaşadığı dönem (1877-1938) Osmanlı İmparatorluğu’nun son zamanlarına denk gelmektedir. Bu dönemde İslam dünyasının durumu gün geçtikçe kötüye gitmekteydi. İkbal’e göre, Müslümanların durumunun kötüye gidişinin temellerinde Hint alt kıtasında yaygın olan Suficilik (Tevhidin saf nehrine şirkin bulaşması), liyakatsiz kişilerin hükümdar olması ve hayata meydan okumakla birlikte savaşlardan kaçmaya çalışan kadercilerdir. İkbal’e göre, Müslüman toplumlarda özgünlük ve ferdilik kavramları Hz. Muhammed’den sonra üç asra kadar devam etmiştir. İkbal; Hz. Muhammed’in günlük meselelerde Kur’an’dan sonraki ilk müçtehit olduğunu ve Hz. Muhammed’in kendi dönemindeki ulemaları içtihat etmeye davet ettiğini belirtir. Bu konuda İkbal, Müslümanların dini düşüncelerde yenilenmeyi terk ederek sadece doğru ve yanlışı ayırmak için kulaktan dolma bilgileri kullandıklarını belirtir.

Anahtar Kelimeler: