Özet:

Antik dönem filozoflarının yaratılışın doğasını merkeze koyarak dünyayı ve insanları anlamaya yönelik çabaları, ruh ve Tanrı kavramında kendini bulmuştur. Antik Yunancadan gelen psykhe (ψυχή), her çağın filozoflarına bağlı olarak farklı anlamlar kazanmış, böylece ilk anlamından farklı bir içeriğe sahip olmuş, bir öncekini terk etmiş veya onu geliştirerek yol almıştır. Tek Tanrılı dinlerde bedeni harekete geçiren ve bireye erek sağlayan, ancak somut bireyden farklı bir varlık olan ruh, felsefi zemini arkasına aldığında yalnızca birey öldükten sonra yaşamını sürdüren bir varlık anlamında değil; aynı zamanda mantık, idea, tinsel öğe ve insanın özü, sahip olduğu değerleri ve kişiliği gibi anlamlarda kullanılmıştır. Pre-Sokratik filozofların ruh ve beden ilişkisini sistematik bir bütünsellik etrafında ele almaları, onların ontolojik disipline temel oluşturmalarına neden olmuş ve varlık sorunsalının akla dayalı biçimde sistematize edilmesine yol açmıştır. Başlıca hedef kitlesi çocuklar olan animasyon filmler, diğer kategorilerde yer alan popüler medya ürünleri gibi toplumsal bir işlev üstlenen bir iletişim aracıdır. İçeriklerin nasıl yapılandırıldığı ve ne şekilde sunulduğu konusu özellikle de imaj ve gerçek arasında kurulan bağlantı açısından düşünüldüğünde çocukların yetişkinlerden farklı biçimde dünyayı anlamlandırdığını ortaya koymaktadır. Bu çalışma, Sokrates öncesi filozoflar tarafından yaratılış, ölüm, erek, ruh gibi soyut kavramlara yönelik yapılandırılan düşünce sisteminin amaçlı örneklem olarak seçilen ve çocuk izleyiciye seslenen Ruh filminde hangi baskın kategoriler üzerinden sunulduğunu içerik analiziyle ortaya çıkarmayı hedeflemektedir. Filmin, içerdiği soyut kavramları hangi perspektiften sunduğu, ontolojik felsefenin temel aldığı varlık sorunsalını hangi felsefi dönem etrafında sunduğu ve Pre-Sokratik filozofların varlık ve ruh konusu etrafında şekillenen hangi düşüncelerini ele alırken, hangilerini çerçevenin dışında bıraktığı araştırmanın temel sorularını oluşturmaktadır.

Anahtar Kelimeler: