Görüntüleme
8
NATO'nun doğuya doğru genişlemesi veya Orta Asya, Kafkasya veya Orta Doğu'daki krizlerde ABD'nin ve müttefiklerinin etkisinin artması hem Rusya hem de İran tarafından ulusal güvenliklerine tehdit olarak görülmektedir. Buna ilaveten Otoriter rejimlere ve onların uzun yıllardır devam eden politikalarına karşı bir tepki olarak başlayan Arap Baharı, Rusya ve İran açısından riskleri ve fırsatları da beraberinde getirmiştir. Bu kapsamda bu makale, halk hareketlerinin bir iç savaşa dönüştüğü ve bölgesel ve küresel birçok aktörü içine çeken bir sorun olan Suriye iç savaşını ele almaktadır. Suriye Krizi'nin başından itibaren konumları örtüşen Rusya ve İran arasındaki stratejik ortaklığın kurucu özellikleri iki ülke arasında öne çıkan ittifak ilişkisi Suriye iç savaşı bağlamında analiz edilmektedir. Her iki ülkenin de Suriye'de farklı hedefleri, gerçek ideolojik farklılıkları, İsrail'e ve enerji tedarikçileri olarak potansiyel rakiplerine karşı farklı politikaları var, bu nedenle Rusya-İran ilişkilerini Suriye Krizi çerçevesinde tipik bir stratejik ortaklık kurduklarını belirtmek zordur. Bu çerçevede mevcut çalışma Tahran ve Moskova yönetimleri arasında içsel ve dışsal faktörlerin zorlamasıyla Suriye sahasında işbirliği yapıldığı ve bunun da her iki aktörü başat düşmanları rakipleri karşısında daha korunaklı ve avantajlı hale getirdiği sonucuna varılmaktadır.
The eastward expansion of NATO or the increasing influence of the USA and its allies in crises in Central Asia, the Caucasus or the Middle East are seen as threats to their national security by both Russia and Iran. In addition, the Arab Spring, which started as a reaction against authoritarian regimes and their long-standing policies, brought risks and opportunities for Russia and Iran. In this context, this article deals with the Syrian civil war, which is a problem that has turned into a civil war and attracted many regional and global actors. The founding features of the strategic partnership between Russia and Iran, whose positions overlapped since the beginning of the Syrian Crisis, are analyzed in the context of the Syrian civil war. Both countries have different goals in Syria, real ideological differences, different policies towards Israel and their potential rivals as energy suppliers, so it is difficult to state that Russia-Iran relations have formed a typical strategic partnership within the framework of the Syria Crisis. In this context, the present study concludes that cooperation between the Tehran and Moscow administrations has been made in the Syrian field under the pressure of internal and external factors, and this has made both actors more sheltered and advantageous against their main enemies’ competitors.
Alan : Eğitim Bilimleri; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
