Özet:

Bediüzzaman Said Nursi (1878-1960) Osmanlıdan Türkiye’ye tevarüs etmiş, yazdığı eserler ve ortaya koymuş olduğu görüşler nedeniyle günümüzde de tesiri giderek yayılan öncü bir şahsiyetidir. 82 yıl gibi bereketli bir ömür yaşamış olan Bediüzzaman, hayatını harp meydanlarında veya zindanlarda geçirmiştir. Hayatı boyunca maruz kaldığı zulümlere mukabil intikam peşinde koşmamış, Müslümanların vahdet ve ittihadını zedeleyecek hiçbir hareket ve görüşe iltifat etmemiştir. Araştırmamızda Bediüzzaman’ın, gerek Müslümanların kendi içinde ve gerekse Müslümanlar ile sair dinlerin müntesipleri arasında toplumsal uzlaşmayı sağlamaya yönelik görüşlerine yer verilecektir: Bediüzzaman, İslam tarihinin başlangıcı ile yaşıt diyebileceğimiz, zaman zaman kabuk bağlasa da, sürekli kanayan bir yara halinde bulunan Alevilik, Sünnilik, Şia ve Ehl-i beyt meselesi ile ilgili olarak, fitneyi alevlendirmeden, her türlü aşırılıktan uzak, vicdanlı bir hakimin hassasiyeti ile bir kitap hacmini tutacak genişlikte yorumlar yapmış ve çözüm yolları göstermiştir. Bediüzzaman, toplumsal barışı için sosyal ve ekonomik farklılıklara da dikkat çekmiş, cemiyetteki bütün rezil ahlakın ve isyanların nedeninin iki kelime olduğunu vurgulamıştır. Bunlardan biri; “Ben tok olduktan sonra başkası açlıktan ölürse ölsün bana ne.” Diğeri de; “Sen çalış ben yiyeyim” dir. İslamiyet’in bu iki problemden birincisine “zekatın vücubu” diğerine de “ribanın nehyi” ile çözüm getirdiğine işaret etmektedir.

Anahtar Kelimeler: