Özet:

Türkiye’de yaşayan yabancı uyruklu kişiler farklı statüler altında, farklı mevzuat ve yasal prosedürlere tabi olarak istihdama dahil olmaktadır. Çalışmamızın konusunu teşkil eden uluslararası koruma statüsü ile geçici koruma statüsü sahibi olan yabancılar, 6458 sayılı Yabancılar ve Uluslararası Koruma Kanunu uyarınca ülkemizde çalışma hakkına sahip kılınmıştır. Dolayısıyla uluslararası koruma statüsü sahibi olarak mülteci, şartlı mülteci ve ikincil koruma sahibi yabancılar ile başta Suriye olmak üzere ülkemize kitlesel göç ile gelen yabancılar koşulları sağlamaları durumunda geçici koruma statüsü ile istihdam edilebilmektedir. Diğer taraftan, yabancıların ülkemizde çalışabilmeleri, kanunlarda belirtilen istisnai haller dışında çalışma izni alma şartına bağlanmış olup, yabancıların çalışma izinlerine ilişkin düzenlemeler ise 6735 sayılı Uluslararası İşgücü Kanunu’nda düzenlenmiştir. Bu çalışmada uluslararası koruma ve geçici koruma statüsünde bulunan yabancıların çalışma izinleri, iş sözleşmelerinin bağıtlanması, diploma denklik işlemlerine ilişkin yasal prosedürler ve meslek icrasına yönelik düzenlemeler, başta anayasal düzeyde olmak üzere ilgili kanunlar, yönetmelikler ve sair mevzuat çerçevesinde incelenecektir. Yabancıların ülkemizde farklı statüler ile ikamet etmeleri ve farklı mevzuatlara göre istihdam edilmeleri nedeniyle yeknesak bir yasal süreç söz konusu olamamaktadır. Bu bağlamda, çalışmada, birbirleriyle yakından ilişkili ve kimi zaman birbirine ön koşul olarak sunulan bu konulara ilişkin uluslararası ve ulusal mevzuat bütüncül bir yaklaşımla ele alınarak tahlil edilecek ve ulusal düzenlemelerimiz hakkında birtakım önerilere yer verilecektir.

Anahtar Kelimeler: