Amaç: Bu çalışmada pandemi döneminde bireylerin antropometrik ölçümlerinde ve fiziksel aktivite düzeylerinde meydana gelen değişimlerin yeme bağımlılığıyla olan ilişkisinin incelenmesi amaçlanmıştır. Bireyler ve Yöntem: Çalışmaya 19-65 yaş arası 288 yetişkin birey (248 kadın, 40 erkek) dahil edilmiştir. Çalışma verileri web-tabanlı anket formu yardımıyla toplanmıştır. Anket formu ile bireylerin sosyo-demografik özellikleri ve antropometrik ölçümleri sorgulanmıştır. Bireylerin yeme bağımlılığı durumu Yale Yeme Bağımlılığı Ölçeği ve fiziksel aktivite durumları Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketi kısa formu aracılığıyla değerlendirilmiştir. Bulgular: Bireylerin %23.0’ında yeme bağımlılığı vardır. Yeme bağımlılığı olan bireylerin beden kütle indeksi (BKİ) ve bel/boy oranı değerlerinin, yeme bağımlılığı olmayan gruba göre anlamlı olarak daha yüksek olduğu saptanmıştır (p<0.05). Aşırı yeme isteği uyandırdığı için ekmek, simit, pizza/lahmacun/döner, poğaça/açma, patates kızartması, makarna, muz, şeker/şekerleme ve cips gibi besinlerle sorun yaşayan bireylerin oranı yeme bağımlılığı olan bireylerde, yeme bağımlılığı olmayan bireylere göre anlamlı derecede daha yüksek bulunmuştur (p<0.05). Yeme bağımlılığı olan ve olmayan bireylerde pandemi ile fiziksel aktivite düzeyinde anlamlı azalma saptanmıştır (p<0.05). Yeme bağımlılığı olan bireylerde pandemi ile BKİ ve bel/boy oranı değerlerinde anlamlı artış belirlenmiştir (p<0.05). Ayrıca yeme bağımlılığı olan kadın bireylerde pandemi ile vücut ağırlığı ve bel çevresi değerlerinde anlamlı artış saptanmıştır (p<0.05). Sonuç: Çalışmadan elde edilen sonuçlara göre pandemi döneminde yeme bağımlılığı ile antropometrik ölçümler arasında ilişki olduğu ve yeme bağımlılığı durumundan bağımsız olarak bireylerin fiziksel aktivite düzeylerinde azalma olduğu saptanmıştır.
Purpose: This study aims to study the relationship between changes in anthropometric measurements and levels of physical activity of individuals during the pandemic period with food addiction. Individuals and Method: The study included 288 adult individuals between the ages of 19-65 (248 women, 40 men). The work data was collected with the help of the web-based survey form. The survey form questioned the socio-demographic characteristics of individuals and the anthropometric measurements. The state of food addiction of individuals is assessed through the short form of the International Physical Activity Survey. 23.0% of individuals have food addiction. The body mass index (BMI) and bel/boy ratio of individuals with food addiction have been found to be significantly higher than the non-food addiction group (p<0.05). The ratio of individuals who have problems with foods such as bread, smoothie, pizza/pizzas/pizzas/pizzas/pizzas/pizzas/pizzas/pizzas/pizzas/pizzas/pizzas/pizzas/pizzas/pizzas/pizzas/pizzas/pizzas/pizzas/pizzas/pizzas/pizzas/pizzas/pizzas/pizzas/pizzas/pizzas/pizzas/pizzas/pizzas/pizzas/pizzas/pizzas/pizzas/pizzas/pizzas/pizzas/pizzas/pizzas/pizzas/pizzas/pizzas/pizzas/pizzas/pizzas/pizzas/pizzas A significant decrease in the level of physical activity and pandemic in individuals with and without food addiction has been observed (p<0.05). In individuals with food addiction, a significant increase in the BPI and bel/boy ratio (p<0.05) has been identified. In addition, a significant increase in body weight and back environment values has been observed in female individuals with food addiction (p<0.05). The results from the study found that there was a relationship between food addiction and anthropometric measurements during the pandemic period and a decrease in the levels of physical activity of individuals, regardless of the condition of food addiction.
Alan : Sağlık Bilimleri
Dergi Türü : Ulusal
Benzer Makaleler | Yazar | # |
---|
Makale | Yazar | # |
---|