Görüntüleme
79
İndirme
25
Türkiye-Avrupa Birliği (AB) ilişkileri başından sonuna kadar sorunlar yaşamıştır. 1963 yılında imzalanan Ankara Anlaşması ile ilişkiler hukuki bir zemine oturmuş ve bu anlaşma çerçevesinde ilişkiler devam etmiştir. Ancak 14 Nisan 1987’de dönemin Başbakanı Turgut Özal, son aşamaya geçmenden tam üyelik başvurusunda bulunmuş ve ilişkiler farklı bir boyuttan devam etmiştir. Tam üyelik başvurusundan sonra AB, Türkiye ile ilişkilerinde tam üyelikten çok ortaklık ilişkisi üzerinden devam etmiş ve Gümrük Birliği, teknik, ticari, sanayi alanlarında ilişkilerin sürdürülmesinin daha faydalı olacağını söylemiştir. Bu süreçte Gündem 2000 ve Lüksemburg Zirvelerinde Eski Doğu Bloku ülkeleri ile müzakerelere başlama kararı alınırken Türkiye adaylık statüsünü bile alamamıştır. Ancak 1999’da yapılan Helsinki Zirvesi ile Türkiye bir anda aday ülke statüsünü kazanmıştır. Bu durumla ilgili olarak Abdullah Öcalan’ın Yunanistan’ın Kenya Büyükelçiliğinde yakalanışı, ABD’nin baskıları, 1999 Depremi gibi birçok unsurun adaylık statüsünün elde edilmesinde etkisi olduğu söylense de, esas unsur, Bülent Ecevit ve Gerard Schröder arasındaki mektuplaşmalar olmuştur. Adaylık statüsünden sonra da iki taraf arasındaki ilişkiler önemli ölçüde gelişmiş ve Türkiye ile AB arasında 3 Ekim 2005’te müzakereler başlamıştır. Bu anlamda söz konusu bu çalışma, tam üyelik başvurundan müzakere sürecine kadar Türkiye-AB ilişkilerini ele alacaktır. Çalışma Kelebek Etkisi Yaklaşımı ile ele alınacak ve basit bir mektuplaşmanın iki taraf arasındaki ilişkilerinde gelişmesinde büyük rol oynadığı ileri sürülecektir.
From the beginning up to now, Turkey – European Union (EU) relations have been quite problematic. With the Ankara Agreement signed in 1963, the relations were set on a legal basis and continued within the framework of this agreement. However, then-Prime Minister Turgut Özal applied for full membership on April 14, 1987 before reaching the final chapter and the EU-Turkey relations entered a new dimension. After the application for full membership, the EU adopted a partnership model in its relations with Turkey rather than full membership, arguing that it would be useful to sustain relations with this model in the fields of Customs Union, technical area, trade and industry. In this process, when the decision was taken at Agenda 2000 and Luxemburg Summits to negotiate with the former Eastern Bloc countries, Turkey could not even obtain candidacy status. However, Turkey suddenly gained the status of candidate country with the Helsinki Summit held in 1999. Although the capture of Abdullah Öcalan in Kenya embassy of Greece, the US pressures and many other factors such as the 1999 earthquake are stated to be effective in obtaining the candidacy status, the main factor was the correspondence between Bülent Ecevit and Gerard Schröder. After obtaining the candidacy status, the relations between the two parties considerably improved and negotiations between the EU and Turkey started on October 3, 2005. In this vein, this study is designed to elaborate on the EU-Turkey relations from the application for full membership to the process of negotiations. The study is tackled by means of the Butterfly Effect theory and it will be revealed that simple correspondence has had a major role in the development of the relations between the two sides.
Alan : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
