Atıf Sayısı
6
Görüntüleme
38
İndirme
10
Türkiye inşaat sektörü 2000’li yıllardan itibaren hızlı bir gelişim göstermiştir. Sektör Türkiye’de istihdam, sanayileşme ve ekonomik büyümeye katkılarına karşın, ağır çalışma koşulları ve yüksek oranlara varan iş kazaları nedeniyle eleştiri konusu olmaktadır. İnşaat sanayii genel olarak GSYİH’den daha hızlı büyümekte, kriz yıllarında da daha fazla daralmaktadır. Söz konusu dalgalanmalar inşaat sektörünü daha istikrarsız kılarken, çalışanlarını da inşaat faaliyetlerindeki daralma dönemlerinde genel ekonomik gidişata nazaran daha olumsuz etkilemektedir. Çalışma koşullarının iyileştirilmesi küçük ve orta ölçekli firmaların, taşeron hizmeti verenlerin ve müteahhitlik hizmetlerinin ağırlıklı olduğu bir sektörel yapıda öncelik kazanmamakta aksine mevcut yapı birçok açıdan çalışma koşulları ile iş sağlığı ve güvenliğine ilişkin durumu olumsuz etkilemektedir. İnşaat sektörünün büyümesiyle birlikte istihdam oranları artarken aynı zamanda iş kazaları, meslek hastalıkları, sürekli iş göremezlik ve ölüm oranları da artmaktadır. İnşaat işçilerinin meslekten duydukları tatminsizlik ve mesleğin düşük prestijli bir iş olarak görülmesi, sektör genelinde yüksek bir emek devir hızına yol açmaktadır. İnşaat kesimindeki yaygın mevsimlik çalışma ile yerli ve yabancı göçmen işçi istihdamı, çalışma standartlarını daha da aşağı çekmektedir. Sektörün kalkınmaya katkısını sürdürülebilir bir şekilde yerine getirmesi ve daha önemlisi insana yakışır bir iş alanına dönüşebilmesi, daha güvenceli ve güvenli bir çalışma ortamını gerektirmektedir. İşgücünün eğitim, iş ve sosyal güvence olanaklarından yoksun kaldığı koşullarda, inşaat sektörü düşük beceri-düşük verimlilik sarmalından çıkamamakta yüksek-katma değerli üretime dayalı, sürdürülebilir bir büyüme çizgisine geçememektedir. Mevcut çalışma koşulları kurumsal bir yeniden yapılanma ile belirli standartlara yükseltilmeden, sektör krizler karşısında yüksek hassasiyet göstermeye devam edecektir. Bu makale, Türkiye inşaat sektöründe mevcut çalışma standartlarına ilişkin sorunları tespit ederek, çözüme yönelik politika önerileri getirmeyi amaçlamaktadır. Bu kapsamda, literatür taramasından elde edilen bulgular ışığında, sektör ve firma düzeylerindeki ikincil verinin betimsel analizi yapılarak, inşaat sanayii ve emek standartlarına dair genel bir değerlendirme yapılmıştır. Analizlerde T.C. Cumhurbaşkanlığı Strateji ve Bütçe Başkanlığı, TÜİK, TCMB ve SGK’nin 2000’li yıllardan günümüze mevcut verileri kullanılmıştır. Tespit edilen bulgular temelinde, inşaat çalışanlarının sağlık, nitelik ve tatminlerinin arttırılması ve sektörde sürdürülebilir bir büyüme patikasına geçilebilmesi için çalışma standartlarının iyileştirilmesine yönelik politika önerileri geliştirilmiştir.
The construction industry in Turkey has seen rapid growth since the 2000s. The sector in Turkey, despite its contribution to employment, industrialization and economic growth, is being criticized due to heavy working conditions and high rates of employment accidents. The construction industry is generally growing faster than GDP, and it is more narrow in crisis years. These volatilities make the construction sector unstable, while their employees have a more negative impact on the overall economic progress in the periods of contraction in the construction activities. Improving the working conditions is not a priority in a sectoral structure where small and medium-sized companies, suppliers and contractual services are focused; on the contrary, the current structure has a negative impact on the working conditions and on the health and safety of the workplace in many ways. With the growth of the construction sector, the employment rates are increasing, while the employment accidents, occupational diseases, continuous job invisibility and death rates are also increasing. The dissatisfaction that the construction workers hear of the profession and the profession being seen as a low-prested business, leads to a high rate of labour turnover throughout the sector. With widespread seasonal work in the construction sector, domestic and foreign immigrant workers’ employment draws their working standards even lower. It requires a more secure and secure working environment that the industry can contribute to development in a sustainable way and, more importantly, to become a human-suitable business area. Under the conditions where the labour is lacking the opportunities for education, employment and social security, the construction sector is unable to get out of the low skill-low efficiency curve; it is unable to move to a sustainable growth line based on high-value production. The current working conditions will continue to be high sensitivity in the face of crisis, without upgrading to certain standards with an enterprise rebuilding. This article aims to bring policy suggestions to the solution by identifying the problems related to the existing working standards in the construction sector in Turkey. In this context, in light of the findings obtained from the literary scan, a visual analysis of the secondary data at industry and corporate levels has been made, a general assessment of the construction industry and labour standards. Analysis of T.C. The Presidential Strategy and Budget Presidency, TÜIK, TCMB and SGK’s existing data from the 2000s to the present day have been used. Based on the findings found, policy recommendations were developed to improve working standards in order to improve the health, qualifications and satisfaction of construction workers and to move to a sustainable growth path in the industry.
Alan : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
