Özet:

Klasik Türk edebiyatında şairler kendilerine özgü mahlaslarını kullanmışlar ve edebiyat tarihinde bunlarla anılmışlardır. Bu müstear isimler, bir şairi ya da eserini diğerlerinden ayırıcı görevler üstlenmesine rağmen aynı yüzyılda veya yakın tarihlerde yaşamış ve aynı mahlası kullanmış şairlerin şiirleri ve hayat hikâyeleri bazen birbirine karıştırılmıştır. Bu mahlastaş şairlerin eserleri çoğu zaman asıl müellifi dışında başka birisine aitmiş gibi gösterilmiştir. Genellikle müstensihler ya da bir yazma esere sonradan sahip olan kimseler tarafından yapılan bu karışıklık sonucunda yanlış bilgiler, kütüphane kataloglarında yer almış; bu durum da araştırmacı ve okuyucuların yanlış bilgi vermesine sebep olmuştur. Ankara Milli Kütüphane’de (Yazma A.3446, yk.1b-58b) 639 beyitlik Şerhu Medhi’n-Nebî isimli eserin “Üsküdarlı İbrahim Sırrî”nin adıyla kayıtlı olması bu yanlış bilgi veya karışıklıklardan birisidir. Bugünkü bilgilerimize göre klasik Türk edebiyatında “Sırrî” mahlasını kullanan otuz civarında şair bulunmaktadır. Üsküdarlı Sırrî ile aynı yüzyılda yaşayan Şeyh Seyyid Sırrî Ali Efendi (Sır Ali Sultan)’den bir asır sonra aynı mahlas ve isimde bir başka Seyyid Sırrî Ali Efendi de “Sırrî” mahlasını kullanan şairlerdendir. Çalışmamızın konusu olan Şerhu Medhi’n-Nebî adlı eser, dinî-tasavvufî terbiyenin yaygınlaştırılması amacıyla “Sırrî” ya da “Sır” mahlaslı bir tasavvuf erbabı tarafından kaleme alınmıştır. Üsküdarlı Sırrî’ye ait olmadığını düşündüğümüz bu eser, kanaatimizce Şeyh Seyyid Sırrî Ali Efendi’nindir. Tasavvufu öğretmekle mükellef olan bu adı geçen şeyh şair, ilme talip müritlerini kaleme aldığı eseriyle dinî olgunluğa ulaştırmak istemiştir. Çalışmamızda Şerhu Medhi’n-Nebî isimli eserin kime ait olabileceği tartışılıp muhteva, şekil ve nüsha özellikleri bakımından incelenmesinden sonra transkripsiyonlu metnine yer verilecektir.

Anahtar Kelimeler: