Abstract:

Güney Azerbaycan manzum hikayesinin gelişme merhaleleri bir neçe koldan haraketeder. Her yeni merhalede Güney`de manzum hikaye türünün gelişmesi için yeni ortam oluştu. Güney Azerbaycan edebiyatında yazılmış manzum hikayeler alman edebiyatçısı İohan Hey`in dediği gibi çağdaş dünya edebiyatının en ünlü eserlerine yakın olan büyük hacimli eserlerdir. 20. yy. 40`lı yıllarına kadar Güney Azerbaycan şairleri bu türe az müracat etdiler. Belkide bazı şairler bu türde bir çok eserler kaleme almışlar. Ama şunu da söyliyelim ki asrın 40`lı yıllarına kadar yazılmış çok az sayıda manzum hikaye örnekleri vardır. İrec Mirze`nin “Arifname ve Meniçöhr”, Muhammed Hideçi`nin “Efsane”, Mahmut Ganizade`nin “Hayat ve ölüm hakkında düşünceler”, Mirzezade Eşki`nin “bir kentlinin ideali” (“Üç Tablo”) ve “Novruzname”, Mir Mehdi Etimad`ın “Gelinler Bezeyi” ve “Çarşamba Pazarı” manzum hikayeleri belli edebi değeri olan orijinal manzum hikayelerdir. Şehriyar`ın, Sönmez`in, Sehed`in, H. Sahir`in ve diğer manzum hikayelerde münakaşa, tip ve karakterin tayinini okuyucu daha kolay sezer. Okuyucun manzum hikayelerde bahsolunan bu özellikleri kolayca tayin edebilmesi aynı eserlerin dilinin kolay olmasıdır.

Keywords: