Özet:

Bu ilmî araştırma İmâm Ebû Hanîfe en-Nu‘mân’ın temâyüz edip, meşhur olduğu alanda değil, tenkit edildiği Nebevî Hadîs yönünü ele almaktadır. Pek çok kimse İmâm Ebû Hanîfe’nin fıkhî yönüne büyük ehemmiyet atfedip çalışma yapmışsa da, her hangi bir fakih açısından vazgeçilmez kabul edilen bir yönü olan hadis ciheti, hep çalışmaların dışında tutulmuştur. Bu makale, Ebû Hanîfe’nin bu yüce dinin şer‘î dayanaklarıyla örtüşen bir usûle sahip olduğunu ortaya koymaktadır. Araştırmada, Ebû Hanîfe’nin hadisin tahammül ve edâsı konusundaki görüşlerinin hâzık muhaddislerin görüşleriyle büyük oranda örtüştüğü veya tam bir uyum arz ettiği belli başlı münekkidlerin fiilî veya kavlî muvâfakatı ile ortaya konulmuştur. Ayrıca, çalışma, bilinen fikhî yönüne ilâveten hadis alanında da Ebû Hanîfe’ni şahsiyetine ışık tutmakta olup, Ebû Hanîfe’yi derinlemesine ve ilmî bir tetkikle ele almadan tenkit eden pek çok kimesenin aciz kaldığı bir hususu ortaya koymaktadır.

Anahtar Kelimeler: