Özet:

Nilgün Marmara’nın hayatı ve şiirleri hakkında yapılan edebiyat çalışmalarında genellikle şair özneden çok gerçek öznenin üzerinde durulur ya da bu ikisi iç içe ele alınır. Nilgün Marmara’nın intiharı bir yandan trajik bir sonu imlerken diğer yandan şiirlerinin bu trajik sondan ayrılamazlığı sonucunu beraberinde getirmiştir. Şüphesiz, pek çok şairde olduğu gibi Nilgün Marmara’da da şairin hayatı şiire dâhildir ve estetik üretimle gerçek hayat pek çok noktada kesişir. Hatta acının, benlik arayışının ve sorgulanışının mahsulü olan bu şiirler, şairin gerçek öznesinin acısının, arayışının ve sorgulayışlarının izdüşümleri olarak da ele alınabilir. Bununla beraber, bu şiirlere şairin intiharının aydınlatıcı metinleri olarak bakmak, estetik üretimi göz ardı etmek anlamına gelir. Dolayısıyla bu şiirleri, onun ölümüne/intiharına gerekçe üreten metinler olarak edebi eleştirinin maksadını aşan yorumlarla değil, acının, arayışın, yalnızlığın ve ölüm tasarımının izdüşümleriyle kısıtlayıp tematik ve imgesel bir çözümlemenin malzemesi haline getirmek daha doğru olacaktır. Bu noktada, genellikle dağınık halde üzerinde durulmuş ya da sadece değinilmiş olan acının hem izlek/tema hem de imgelemin besleyici unsuru olarak çözümlenmesi, acı çeken özneye ve acının izlekleştiği metinlere dair farklı sözler söyleme ve sorgulamalar yapma olanağı barındırır. İntiharın çoğunlukla örtük de olsa başarısızlık ya da yazıklanma içeren bir tonla yorumlanması bu acıyı görünmez kılar ya da depresif bir ben ile kısıtlayarak önemsizleştirir bu durumda acı, başarısız bir hayatın öznesinin başarısızlığının nedenine dönüşür. Bu çalışmada hem öznede hem de onun estetik yaratımlarında içkin olan acı, şiirlerin inşa süreciyle koşutluk içinde ele alınarak kronolojik olarak incelenmiş, psikobiyografik ve yakın okuma tekniklerinin olanaklarından yararlanılmıştır.

Anahtar Kelimeler: