Özet:

Stratejik kültürün makro çevresel analizinde, tarih öncelikli bir yer edinmiş durumdadır. Stratejik kültürün tarihsel analizi açısından da güç kullanma biçimleri öncelikli sorunsalı oluşturduğuna göre, tarihsel stratejik kültür analizlerinde “taarruzilik” ve “tedafüilik” nisbi bir öncelik ve ayrıcalık kazanmaktadır. Bahse konu dikotominin görece dinamik yanını oluşturan taarruzilik, Batı literatüründe “cult of offensive” şeklinde ifade edilmektedir. Stratejik kültürdeki taarruzi ve tedafüi eğilimler tartışması, Türk stratejik kültürünün yabancı olduğu bir alan değildir. Çeşitli yazarlar Türk stratejik kültüründe de benzer bir dikotomiyi taarruz/savunma ya da cüret/temkin tanımlamalarıyla tespit etmiştir. Öte yandan Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün söyleminde de “taarruz ruhu” olarak yer bulan pragmatik eğilim, bu araştırmanın sorunsalını teşkil etmektedir. Bu araştırmada Türk Stratejik kültüründeki taarruzilik, Atatürk’ün kendi yazdığı eserleri ile söylev ve demeçleri üzerinden analiz edilecektir.

Anahtar Kelimeler: