Özet:

Kur’ân ayetlerinin yorumlanmasında müfessirlerin başvurduğu âmillerden birisi de kıraat farklılıklarıdır. Sahih ve şâz olmak üzere kıraat birikimi içerisinde yer alan söz konusu farklılıkların önemli bir kısmı manayı etkilemezken, diğer bir kısmı ise doğrudan veya dolaylı olarak manayı etkilemekte ve anlamın zenginleşmesine katkı sağlamaktadır. Haliyle bu durum müfessirlerin dikkatini celbetmekte ve ayetlerin tefsirinde kıraatlerden yararlanmalarına imkan sağlamaktadır. Kıraatlerden azami ölçüde istifade etme yoluna giden müfessirlerden olan Ebü’l-Leys es-Semerkandî, İbn Mücâhid’in etkisiyle olsa gerek Tefsîru’s-Semerkandî adlı eserinde kıraat-i seb‘a’ya özellikle vurgu yapmaktadır. Bunun yanında ziyadesiyle şâz kıraatlere de müracaat eden müfessir, kıraat ilmi birikimini de mahir bir şekilde tefsirine yansıtmış olmaktadır. Bu makalede müfessirin kıraatleri nakletme yöntemi ve keyfiyeti ele alınacak, kıraat-tefsir ilişkisi bahse konu eser üzerinden çeşitli açılardan irdelenecektir.

Anahtar Kelimeler: